Re: นิทานเเม่เล่า (เรื่อง ใบไม้ใบสุดท้ายในฤดูใบไม้ร่วง)

by kunkao007 Sat 02 Jan 2010, 17:30

อ่า..เรบบนเป็นอะไรไปแล้ว=[]=

by ~G~ Sat 02 Jan 2010, 17:38

อาตามาไม่รู้เซ่ ๆ

by kunkao007 Sat 02 Jan 2010, 17:40

จับส่งศรีธัญญา คุคุคุ555+

by ~G~ Sat 02 Jan 2010, 17:42

ไปหลังคาเเดงเลยหรอกคับ
เบาก็ได้ อิอิ

by kunkao007 Sat 02 Jan 2010, 17:49

ไม่ดี๊ ไม่ดี ศรีธัญญาเหมาะสุด555+

by Mifuneno-1st- Sun 03 Jan 2010, 10:05

อ้าวๆ
เปงไรกันไปอะคับเนี่ย
จะจับกันเข้าศรีธัญญาแล้วหรอคับเนี่ย
555555555+

by ~G~ Sun 03 Jan 2010, 11:36

ปล่อยฉันนะ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

by **Sadism-2nd-** Sun 03 Jan 2010, 11:41

คุยอารายกันอ๊ะ

by Mifuneno-1st- Sun 03 Jan 2010, 11:42

เรื่องนิทานอะคับ

by ~Fong~ Sun 03 Jan 2010, 15:45

นิทาน อะไรอ่ะ

by kunkao007 Sun 03 Jan 2010, 18:35

^^ ตามหัวข้อไงครับ น้องหลุย^_^

by ~G~ Mon 04 Jan 2010, 08:53

เอาเเล้วไง เริ่มไปดาวอังคาร เเล้วไงอิอิ

by kunkao007 Mon 04 Jan 2010, 11:01

เดี๋ยวจะไปดาวพระศุกร์=w=

by ~G~ Mon 04 Jan 2010, 14:32

มันร้อนนะ ใกล้พระอาทิตย์

by ~Fong~ Mon 04 Jan 2010, 14:44

นั้นสิร้อน ไปพูลโต ดิ (อันนั้นก็เย็นเกิน)

by Happy New Years Mon 04 Jan 2010, 15:04

ขอบคุณครับ
นิทานเเม่เล่า (เรื่อง ใบไม้ใบสุดท้ายในฤดูใบไม้ร่วง) - Page 3 Largeanimepaperscanskat

นิทานเเม่เล่า (เรื่อง ใบไม้ใบสุดท้ายในฤดูใบไม้ร่วง) - Page 3 Reborn0

by kunkao007 Mon 04 Jan 2010, 15:16

โฮ่ๆ เรบบนกลับมาเข้าเรื่อง=w=

by ~G~ Tue 05 Jan 2010, 08:39

กลับมาโลกเเล้วจ้า~~~~~~~~

by ~Fong~ Tue 05 Jan 2010, 11:07

เหอ ๆ

by ~G~ Tue 05 Jan 2010, 15:19

อันนี้เป็นเรื่องที่ปู่เข้าเขียนเล่น 3 ปีก่อนเอามาให้อ่านเล่นกันนะ

นิทานเเปล- เสียงที่หายไปกับความคิดถึง

มิสะป่วยมานานหลายปีเเล้ว เธอเป็นคุณหนูตระกูลสูงสักศ์
เธอจึงไม่มีเพื่อน มีก็เเต่คนรับใช้ไปวันๆ มิสะเบื่อที่ต้องใช้ชีวิตเเบบนี้ทุกวัน พ่อเเม่ของเธอไม่ยอมให้เธอออกไปไหนเลย
เเละในบ้านหลังเดียวกันมีคนใช้เป็นเด็กผู้ชายใบ้อยู่คนหนึ่ง ชื่อ ซายะ
ซายะชอบมิสะมากเเต่เพราะเป็นใบ้ก็เลยพูดไม่ได้ ซายะก็เลยชอบไปมองที่ชอบมองที่หน้าต่างห้องนอนของมิสะ
เเละมองจนกระทั่งห้องของมิสะจะปิดไฟห้องนอน เขาทำอย่างนี้ทุกวัน
ในหนาวฤดูที่หิมะตกไปยังฤดูร้อน
ซายะนึกขึ้นได้ที่มีฟลุตเก่า ๆ อันหนึ่ง
ในหนาวฤดูที่หิมะตก วันที่เเสงไฟในห้องนอนมิสะส่องสว่าง ซายะเป่าฟลุตเก่า ๆเป็นเพลง เเละเพลงนี้เป็นเพลงที่เเม่ได้สอนไว้เเละเป็นเพลงเดียวที่เขาเป่าได้ มิสะได้หันมามองที่ตามเสียงที่หน้าต่าง ก็เห็นซายะกำลังเป่าฟลุตอยู่ข้างหน้าต่างของเธอ
ทุกครั้งที่ห้องนอนของเธอปิดไฟ
เธอจะขอให้เเม่บ้านทิ้งตะเกียงที่จุดไฟให้เธอ เธอจะนำไปไว้ข้าง
หน้าต่างบอกให้ซายะรู้ว่าเธอยังไม่หลับ
เขาก็จะเป่าเพลงจนกว่าเธอจะดับตะเกียงที่หน้าต่าง เเละเป็นอย่างนี้ไปทุกวัน
วันหนึ่งซายะหายไปจากหน้าต่างของมิสะ ถึง 5-6 วัน มิสะพยายามตามหา ซายะที่หายไปเเต่ก็ไม่เจอ พอถามเเม่บ้านก็เลยพาไปที่ห้องของคนใช้ท้ายบ้านของเธอ
"คุณหนูค่ะ เขาอยู่ที่นี้ค่ะคุณหนู เขาเป็นใบ้จึงพูดไม่ได้ "มือของเเม่บ้าน
ก็เปิดประตู
"เขาชื่อซายะค่ะ คุณหนู"
"เป็นไรบ้างซายะ" ถึงเเม้จะพูดไม่ได้เเต่ซายะก็ดีใจมากที่มิสะมาเยี่ยม
"ฉันคิดถึงเสียงฟลุตของเธอนะ" หน้าตาที่เเสนอ่อนโยนมองมาที่ซายะ
"ฉันมาตามหาเสียงฟลุตที่หายไปจากหน้าต่างของฉัน"มิสะพูดเเล้วก็พลางยิ้ม หยิบผ้าเช็ดหน้าที่ติดตัวมาโดยเช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาให้ซายะ
"ผ้าผืนนี้ฉันให้เธอนะ เก็บไว้ให้ดีนะ"
มิสะหยิบฟลุตของขึ้นมาเป่าเป็นเพลงเดียวกับที่ซายะเป่า
เเละนี่เป็นครั้งเเรกที่ทั้งได้พบกันในละดับที่ใกล้ชิดกันมากขณะนี้
เเละถึงเเม้ซายะจะพูดไม่ได้เเต่ในใจของเขาคิดว่า"เมื่อเขาหายเเละจะไปเป่าอีกเป่าทุกวันเป่าไปตลอดชีวิต
เป่าให้คุณหนูฟัง "เเล้วก็หลับไป

"เสียงเพลงนั้นไม่มีพรหมเเดนไม่ว่าชาติใดภาษาใด พิการเเค่ไหนก็ไม่สำคัญ"

by Mifuneno-1st- Tue 05 Jan 2010, 16:28

ว้าวๆ
นิทานๆ

by ~G~ Wed 06 Jan 2010, 09:52

อาคับ เดี่ยว เขี่ยวใหม่ เเล้วกันคับ

by kunkao007 Wed 06 Jan 2010, 12:59

ฟ้อนท์น่ารักมากๆเลยอ่ะ*0*
(นี่เอ็งไม่ได้อ่านหรอกเรอะ=_=^^)

by Mifuneno-1st- Wed 06 Jan 2010, 13:00

ตอนแรกอ่านผ่านๆคับ

by kunkao007 Wed 06 Jan 2010, 13:05

เหมือนกัน แต่พออ่านชัดๆแล้ว ช่างซึ้งอะไรอย่างงี้TT_TT/ปล.ซาบซึ้งจนน้ำตาไหล