นิทานเเม่เล่า (เรื่อง ใบไม้ใบสุดท้ายในฤดูใบไม้ร่วง)

by ~G~ Sat 19 Dec 2009, 14:58

เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่ฉันคิดจะลาโลกเเล้วจิง เป็น นิทานเรื่องสุดท้าย ที่เเม่เล่าให้ฉันฟัง

บ้างคนอาจคิดว่า เรื่องที่ฉัน เล่า เป็น เเต่นิทานหลอกเด็กไปวัน ๆ ว่างจังถึงขนาด นั่งเล่านิทานให้เด็กฟัง

ไม่เรื่องมากดีกว่า เริ่ม เรื่องเเล้วกันค่ะ เเต่ขอเปลื่อนชื่อตัวละครสักหน่อยเเล้วกัน เป็น "ซาโย"

ซาโย(นามสมมุติ)อายุ 7 ปี เป็นโรคหัวใจเเละรอการผ่าตัดที่โรงบาลมาหลายปี เพราะการที่นอนโรงมาหลายก็เลยไม่มีเพื่อน เเต่เพื่อนของเธอคือต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างห้องของเธอ

วันหนึ่งเธอได้รับข่าวดีว่า เธอจะได้รับการผ่าตัดอีก 7 วันข้างหน้า เพราะมีคนได้บริจาคหัวใจให้กับเธอ เเต่การที่เธอรอมาหลายปีทำให้เธอหมดกำลังใจ เเละอีก 7 วันก็นับว่าหมดฤดูใบไม้ร่วงเเละเข้าสู่หน้าหนาวพอดี

ซาโยได้บอกกับพยาบาลที่ดูเเลมาตลอดเธอว่า (ถ้าใบไม้ใบสุดท้ายที่ต้น ข้างหน้าต่างร่วงหมด เธอก็คงไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้เเล้ว )

เเละเเล้ววันผ่าตัดก็มาถึง เเละการผ่าตัดนั้น ก็ประสบณ์ความสำเร็จ

ซาโยได้กลับมาพักในห้องเดิม

เมื่อซาโยฟื้นก็ต้องประหลาดใจมาก เพราะตอนนี้หิมะได้ตกลงมาเเล้ว เเต่ยังมีใบไม้สีน้ำตาลใบหนึ่งอยู่บนต้น

ซาโยไม่รู้เลยว่า พยาบาลดูเเลเธอมาตลอดนั้น ในวันที่ซาโยผ่าตัดเธอได้ปีดต้นไม้ต้นนั้นเเละนำเทปใสไปพันไว้ตรงคั่วใบไม้ให้ใบไม้ร่วง

อีกหลายวัน(เป็นเดือน)ต่อมา ซาโยได้ออกจากโรงบาล พยาบาลคนเดิม มาเก็บเตียง

พยาบาลคนนั้นหันมายิ้มให้กับต้นไม้ข้างห้องซาโย ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิเเล้ว ใบไม้เป็นสีเขียวทั้งต้น เเต่มีเพียงใบไม้ใบนั้นเพียงใบเดียวที่ยังเป็นสีน้ำตาลเเละยังอยู่บนต้น

เเม่สอนว่า "คนเรามีเเสงที่มองไม่เห็น สิ่งนั้นเรียกว่า ความหวัง เเม้จะ ลิปหลีจนเเทบจะตัวเราเเทบจะมองไม่เห็น เเต่ก็เป็นความหวังของเราเอง ไม่มีใครมาจุดความหวังได้มากกว่าตัวเราเอง "

ให้กำลังใจทุกคนค่ะ ~Giotto ~ [center]