[SF] 6927 แด่เธอ...ที่รัก

by TEMPest@ Sat 28 Jan 2012, 00:30

...แด่เธอที่รัก...ฉบับมุคุโร่ x สึนะโยชิ...6927...

--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--

เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย

วันเวลามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้วนะนับตั้งแต่ที่คุณถูกจับตัวไป ทั้งๆที่ผมควรจะจดจำเรื่องที่เคยถูกคุณทำร้าย แต่ภายในใจของผมกลับเลือกที่จะจดจำแต่ความทรงจำอันแสนสวยงามระหว่างคุณกับผมเท่านั้น ทำไมกันนะ...ผมมักจะถามตัวเองบ่อยๆด้วยประโยคนี้...ทำไมผมถึงลืมคุณไม่ได้ ทำไมผมต้องคิดถึงคุณ ทำไมผมถึงตัดคุณออกไปจากใจไม่ได้เสียที...

เธอทนทุกข์ใจ ทรมานและต้องอ้างว้าง
ปวดร้าวมากเท่าไร ฉันไม่เคยรู้เลย
เธอซ่อนน้ำตา ไว้ข้างในไม่ให้ใครเห็น
เธอเข้มแข็งอย่างนั้น ทั้งหมดเพื่อฉัน

ทั้งๆที่คุณต้องถูกขังอยู่ในคุกมืดนั่นตลอดกาลแท้ๆ...แต่คุณกลับเลือกที่จะทำเพื่อช่วยเหลือเพื่อนของคุณ ทั้งๆที่คุณเกลียดมาเฟียมากมายขนาดนั้น...แต่คุณกลับเลือกที่จะช่วยเหลือผม...ช่วยเหลือวองโกเล่ ถึงแม้คุณจะพยายามปฏิเสธว่าคุณทำไปเพราะเป้าคนยของคุณ แต่ถึงยังไงความรู้สึกที่แท้จริงของคุณนั้นผมก็เข้าใจดี...ว่าที่คุณทำไปทั้งหมดนั่น...มันเพราะอะไร

ฉันเพิ่งได้รับรู้ความจริงที่เป็น ที่เธอแอบเก็บไว้
ฉันเพิ่งรู้เมื่อวันที่เธอจากไป มันสายไป

แต่มันก็สายไป...สายไปมากแล้วจริงๆ ถึงแม้ว่าผมจะรู้ความจริง แต่ผมก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้ ผมได้แต่โทษตัวเอง เพราะผมอ่อนแอเกินไป เพราะผมมันขี้ขลาดเกินไป แค่จะช่วยคนที่ตัวเองรัก...ก็ยังทำไม่ได้

ฉันไม่เคยลืม สัมผัสนั้นที่เธอกอดฉัน
และพูดว่ารักกัน เท่าชีวิตของเธอ
ฉันจำได้ดี คำสุดท้ายที่ฉันได้ยิน
คือพรุ่งนี้เจอกัน เราจะเจอกัน

ในคืนนั้น...คืนสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน...คืนที่คุณทำให้ผมมีความสุข ผมจำได้ดี...ประโยคที่คุณบอกผมว่าคุณรักผม คุณรู้มั้ยว่าผมดีใจแค่ไหน และประโยคสุดท้ายที่คุณพูดกับผมก่อนที่ผมจะเข้าสู่ห้วงนิทรา...ที่คุณบอกว่าพรุ่งนี้เราจะเริ่มต้นกันใหม่...ใช้ชีวิตอย่างเด็กธรรมดา คุณรู้มั้ยว่าผมมีความหวังแค่ไหน...ผมหวังให้คำๆนั้นมันเป็นจริง

ฉันเพิ่งรู้ว่ามันคือคำร่ำลา ที่เธอให้กับฉัน
และพรุ่งนี้ที่เธอสัญญาต่อกัน มันไม่มี

แต่เมื่อผมลืมตาตื่นขึ้นมา กลับพบเพียงความว่างเปล่า ไม่มีคุณอยู่ข้างๆอีกต่อไปแล้ว ไม่มีอีกแล้วคุณที่เป็นดั่งสายหมอกคนนั้น ผมเพิ่งรู้ตัวว่าประโยคที่คุณบอกผมนั้น...มันคือคำบอกลา ...คำบอกลาที่ผมไม่ต้องการฟัง

เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอมากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มี เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป

สุดท้ายก็เหลือผมเพียงตัวคนเดียว...ความทรงจำมากมายของสองเราหลั่งไหลเข้ามาในหัวของผมไม่ขาดสาย ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ก็ลืมคุณไปไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็คิดถึงคุณทุกลมหายใจ ได้โปรด...กลับมาเถอะครับ...

เพียงต้องการ อยากเอ่ยคำลากับเธอซักวินาที
พอให้ฉันได้มองแววตา สุดท้ายของเธอคนดี
ยอมทั้งนั้นแค่เพียงให้ฉัน ได้กอดเธอเอาไว้ตรงนี้
จะย้ำเตือนกับเธอ ว่ารักเธอจนนาทีสุดท้าย

ให้โอกาสผมได้มั้ยครับ...แค่ครั้งเดียว...แค่หนึ่งนาทีผมก็ยอม ผมแค่อยากเจอคุณอีกสักครั้ง อยากกอด อยากบอกให้คุณรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน แม้ว่าผลสุดท้ายจะต้องแยกจากกันก็ตาม

เสียงหัวใจร่ำร้องเท่าไหร่ เธอก็ไม่มีวันหวนคืน
มีเพียงฉันที่บอบช้ำ กับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มี เพื่อรักแค่เธอตลอดไป
...แด่เธอที่รัก

แต่ปาฏิหาริย์คงไม่มีจริง ไม่ว่าผมจะเรียกหาคุณเท่าไหร่...คุณก็ไม่ปรากฎกายออกมา ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ คุณพยายามจะเล่นตลกอะไรกันแน่ มาหลอกให้ผมรักแล้วก็ทิ้งกันไปแบบนี้ คุณรู้มั้ยผมทรมานแค่ไหน หัวใจผม...มันคงเกินจะเยียวยาแล้วจริงๆ

แต่ไม่ว่ายังไง...ผมก็จะรอคุณอยู่ตรงนี้ จะรักคุณไปเรื่อยๆ แล้วเมื่อไหร่ที่คุณกลับมาที่แห่งนี้อีกครั้ง...คุณจะได้รู้ว่ามีใครคนนึง...ที่รักและรอคุณอยู่เสมอ...ที่นี่...ตลอดไป...

บันทึกจากหัวใจของนภาอันกว้างใหญ่...ถึงหัวใจของสายหมอกที่เลื่อนลอย
บันทึกจากซาวาดะ สึนะโยชิ...ถึงโรคุโด มุคุโร่...

--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--::--

จบแล้วขอรับกับเรื่องสั้นเรื่องแรกของกระผม ยังไงก็ช่วยให้คำแนะนำ+ติชม(แต่อย่าแรง)ด้วยนะขอรับ แล้วกระผมจะเอาไปปรับปรุงขอรับ!!!
ปลาลิง. ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นขอรับ