Alice in wonderland [6927] Byสายหมอกสีดำ อ่านก็หัดเมนท์กันบ้างดิโว้ย

#อลิซวิ่งตามกระต่ายตัวจ่อย
ตามทางไปเรื่อยๆ#

"เฮ้อ"เจ้าของผมสีน้ำเงินกับนัยต์ตาสีน้ำเงินเเละเเดงอันเป็นเอกลักษณ์ถอนหายใจเบาๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าตัวดีที่เขาจะมารับติดธุระเขาคงไม่มานั่งรอในห้องสมุดอย่างนี้หรอก..

เขาเริ่มอ่านหนังสือนิทานเล่มหนึ่งได้สักพักก่อนจะมีเสียงนึงดึงเขาออกจากพวังค์ "สายเเล้ว!!!!"

ร่างเล็กๆร่างหนึ่งวิ่งผ่านหน้ามุคุโร่ไป มุคุโร่คงไม่รู้สึกอะไรถ้านั่นไม่ใช่ร่างของสึนะโยชิที่ใส่หูกระต่ายใส่ชุดสูทวิ่งไป
..อะไรน่ะ..มุคุโร่จึงตัดสินใจวิ่งตามสึนะกระต่ายไป "สึนะโยชิคุงรอผมด้วยครับ!!"

สึนะกระต่ายวิ่งไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจเสียงของมุคุโร่ก่อนจะวิ่งหายไปในห้องๆหนึ่ง มุคุโร่ที่วิ่งตามหลัง
พึ่งสังเกตุเห็นว่าไอห้องที่สึนะกระต่ายวิ่งไปนะไม่มีพื้นมีเเต่หลุมมืดๆ!!

ยังดีที่เขาตั้งหลักพอตั้งหลักได้ไม่ลงไปถ้าหล่นลงไปผมจะทำยังไงล่ะเนี่ย

"จะรออะไรรีบๆลงไปสิ" เสียงเล็กๆดังขึ้นพร้อมฝ่าเท้าของอัลโกบาเลโน่
ที่ถีบเขา ลง ไป อ๊ากกกกกกกกกกกก

"มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยจู่ๆผมก็ถูกอัลโกบาเลโน่ถีบลงมาเเถมสึนะกระต่ายอีก" มุคุโร่พูดเเล้วหันมองรอบข้าง

ก่อนจะเริ่มประสาทเเตกอีกครั้งเมื่อเห็นสึนะกระต่ายที่คราวนี้ตัวเท่านิ้วก้อยมองมาทางเขาก่อนทำท่าเสียขวัญวิ่ง
เข้าประตูบานจิ๋วเเทน
'อือ เเถวนี้ก็ไม่มีประตูหรือหน้าต่างมีเเต่ห้องเเคบๆที่มีประตูจิ๋วนั่น' เเล้วเขาจะเข้าไปยังไงล่ะ

เหมือนสรรวค์เป็นใจนรกให้โชค มีจานใส่สับประรดที่หั่นเเล้วว่างไว้ เเต่ไอคนเห็นน่ะมันคิดไปคนล่ะเเบบเเล้ว

"หึ คิดจะทดสอบผมรึไงก็ได้" มุคุโรพูดเเล้วหยิบสับประรดเข้าปาก ร่างของเขาเล็กลงเหมือนสึนะกระต่าย

เเล้ววิ่งไปตามทางของประตูนั่น ระหว่างทางมีน้ำเป็นหย่อมๆจนกระทั่งจู่ๆมีคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้าหาเขา

"ฮ่า!!!"มุคุโร่โผล่เหนือผิวน้ำ คราวนี้กลับมีหนอนนั่งโวยวายเรื่อบุหรี่อยู่บนเห็ดเเทน

"นี่" เขาเรียกเจ้าหนอนนั่น "มีอะไรฮะ ฉันไม่มีธุระกับเเกไม่ต้องมายุ่ง" เขาพยายามอดทนไว้

"ทางไปต่อมันทางไหนหรอครับ" เเต่มันกลับทำให้หนอนรำคาญขึ้น "บอกว่าอย่ามายุ่งไงไม่มีหูรึไงวะ"

มุคุโร่ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนก่อนเดินเข้าไปสำรวจเห็ดที่หนอนนั่งสูบบุหรี่อยู่ "เฮ้ย อย่ามายุ่งไงวะไอหัวสับปะรด"

ฟางหลายเส้นของมุคุโร่ขาดลงเพราะไอคำว่า 'สับประรด' นี่เเหละ

"คุฟุฟุฟุ คุณทำให้ผมโกรธเเล้วนะครับ คุณหนอนมะเร็ง" ว่าเสร็ดมุคุโร่ก็เข้าจัดการทั้งเห็ดทั้งหนอน

"เเหมชอบให้ใช้กำลังก็ไม่บอกนะครับ" เขาพูดพลางเลิกหาประโยชน์จากหนอนมะเร็งเเด็ก

เเล้วเดินลัดเลาะออกจากป่่า "โฮะๆๆๆๆฉันคือดอกไม้ที่สวยที่สุด" เสียงเเปลกๆดังขึ้นมุคุโร่จึงชะโงกหน้าไปดู

'อุ๊บ' มุคุโร่รีบเอามือปิดปากก่อนที่ตัวเองจะขย้อนของเก่าออกมา ทำไมน่ะหรอ?

ก็ไอที่พูดว่าฉันคือดอกไม้ที่สวยที่สุดน่ะ มันคือลุซซูเรียที่รอบคอมีกลีบดอกไม้ขนาดใหญ่

เเถมด้วย เลวี่ที่พอๆกัน "เอ๋นั่นอะไรไหวๆอยู่ที่พุ่มไม้น่ะ" ลุซซูเรียพูดขึ้น

'พรึบ' มุคุโร่ที่เเหวกพุ่มไม้อยู่ปล่อยมือโดยเร็วก่อนคลานออกมาด้วยสภาพโทรมๆ

"ไม่น่าเห็นเลยนี่มันดอกกระเทยชัดๆ" "หนอยว่าเค้าอย่างนี้หมายความว่าไงยะ" ลูซซูเรียตะโกนถามด้วยความ
โกรธ

เเต่ใครเขาจะอยู่ตอบดอกกระเทยกันล่ะจริงไหม?

คราวนี้มีเสียงเพลงเเปลกๆพร้อมป้ายชี้ทาง 'นั่นมันตัวอะไรอีกเนี่ย' "แหมๆนายมาที่นี่ทำไมน่ะ"

เบลเฟกอหูเเมวพุดขึ้น "เเต่ฉันคงให้นายไปไม่ได้เเละไม่บอกทางให้หรอกหรอก เพราะฉันเป็นเจ้าชายนี่"

"เเหม สารารูปเเบบนั้นยังพูดได้อีกนะครับ" มุคุโร่รอบถอนหายใจอย่างสมเพช "อุชิชิชิชิชินินทาอะไรเจ้าชาย
น่ะ" เบลตะโกนถาม

"เฮ้อ ไม่ว่ารายไหนๆก็ชอบให้ใช้กำลังนะครับ" เบลที่เริ่มรู้สึกถึงภัยจึงพูดว่า "ก็ได้ๆทางนั้นไม่ต้องมายุ่งกับเจ้าชายอีกนะ"

'หวังว่าคงเจออะไรสนุกๆนะชิชิชิ'

"เอาชาอีกไหมรีบอร์น" "ไม่ล่ะฉันไปชงเองดีกว่า" "นายที่ยืนอยู่ตรงนั้นมานั่งก่อนสิ" อัลโกบาเลโน่รีบอร์น

พูดขึ้น "ถ้างั้นเอาเค้กหน่อยไหมรีบอร์น" "ไม่ล่ะขอบใจเบียงกี้" "เเหมรีบอร์นไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้ะ" 2ร่างที่
นั่งสวิทจัด

'นี่คุณเห็นหัวเเขกอย่างผมเลยรึไง' มุคุโร่คิดอย่างปวดประสาท "อือ ได้เวลาเเล้วสินะ" เบียงกี้พูดขึ้น

'ติ้งต่อง ติ้งต่อง' เสียงนาฬิกาดังก้องบอกเวลาไปทั่ว "เวลาอะไรหรอครับคุณเบียงกี้"

"เเล้วนายเป็นใครล่ะ" เบียงกี้ไม่ตอบเเต่ถามกลับ "ผมก็คือผมนั่นเเหละคุณไม่จำเป็นต้องรู้มากกว่านี้หรอก"

"งั้นนายมาที่นี่ทำไม" อัลโกบาเลโนรีบอร์นปริปากหลังจากนั่งละเอียดเค้ก

ยังไม่ทันที่เขาจะตอบคำถาม กลับมีเสียงหนึ่งดังเเทรกขึ้น "รีบอร์น!!!!!!!" สึนะกระต่ายนั่นเอง

"อะไรเล่าเจ้าห่วยเดี๋ยวก็สายหรอก" ร่างเล็กเหลือบมองนาฬิกา "ก็นายเรียกฉันมาที่นี่เองไม่ใช่หรอ!!โถ่อย่างนี้
จะไปหาราชินีหัวใจทันไหมเนี่ย"

"ดะ เดี๋ยวก่อนครับ!!" มุคุโร่ตะโกนออกไป "อะเอ่อ คือ" 'อะไรของเขาน่ะ' สึนะหันมามองเเต่ไม่หยุดวิ่ง

"เดี๋ยวก่อนสิครับ" มุคุโรตะโกนเเล้ววิ่งตามไปอีกครั้ง(จนได้)

"ไม่มีใครขวางเเล้วเรามาสวีทต่อดีกว่านะรีบอร์น"

++++++++++++++++++++++++]
มะไม่ไหวเดี๋ยวมาต่อ

ยะยังไม่จบนะเเค่คิดว่าฝีมือเราห่วยขึ้นเยอะ เลยเอาโดญี่ปุ่นที่โหลด(เเน่นอนอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออก)มาลองเเต่ง
เเบบฟิคดู
ไม่เคยเเต่งฟิคยาวขนาดนี้เลยโฮกกกก เราเเปลคำมั่วๆใช่เเค่ความน่าจะเป็นเเละการจิ้นเท่านั้น โทดงับเจ้าของกะทู้ต้องไปต่างจังหวัดหลายวันคงไม่ได้อัพเเต่กลับเมื่อไหร่จะรีบอัพเลย เเง

สนุกดีค่า
แต่ขอแนะนำว่า
ให้เว้นบรรทัดบ้างก็ดีค่า
เพราะอ่านแล้วเกิดความรู้สึกปวดตานิด ๆ แหะ
^^ "

ก็โอดีนะ ม่วนหลาย

หนุกดีๆ
แต่เห็ด้วยกับ~unichan~เลยอ่ะ

อ่านแล้วปวดตาตะหงิดๆ-.,- สนุกครับ