เนื้อเพลงVongola Family

grimripper พิมพ์ว่า:โกคุเดระ : ท้องฟ้านี้ครอบคลุมไปถึงที่ไหน ? ถนนสายนี้ มุ่งไปจนถึงที่ใด ?
ยามาโมโตะ : ถึงแม้การรอคอย จะทำให้วันพรุ่งนี้ ดูยาวนานยิ่งกว่าวันนี้
แต่ฉันก็จะรอเธอ ณ ที่ที่เราเคยสัญญากันไว้่

สึนะ : เพียงลำพังคนเดียว ไม่สามารถทำอะไรให้สำเร็จได้
ถึงแม้ฉันจะอยากปกป้องเธอสักเท่าไร
ฮิบาริ : "หลังจากผ่านพ้นไปได้แล้ว ก็จะเข้มแข็งขึ้น"
พอคิดแบบนี้แล้ว ก็ช่วยให้ฉันมีกำลังใจขึ้นมา

เรียวเฮ : เพียงลำพังคนเดียว ไม่สามารถทำอะไรให้สำเร็จได้
ถึงแม้ฉันจะอยากปกป้องทุกๆ คนเอาไว้
มุคุโร่ : "หลังจากผ่านพ้นไปได้แล้ว ก็จะเข้มแข็งขึ้น"
พอคิดแบบนี้แล้ว ก็ช่วยให้ฉันเข้มแข็ง มีแรงกำลังขึ้นมา

เคียวโกะ : มีบางช่วงเวลาืที่ฉันร้องไห้เพราะความเหงา
น้ำตาแห่งความเศร้าสร้อยนั้น ราวกับว่าจะไม่มีวันหยุดไหล
ฮารุ : เงาสะท้อนในกระจก ฉายให้เห็นภาพของฉันในวันนั้น
ณ ที่ที่เราสัญญากันไว้ หัวใจของฉัน ราวกับได้รับการชำระล้าง

แรมโบ้ : ก้าวต่อไป ทีละก้าวๆ ถึงแม้แต่ละครั้งที่ก้าว จะมีการทดสอบรอเราอยู่
อี้ผิง : ถ้าหันหลังกลับมามอง ก็จะเจอเพื่อนๆ ที่คอยสนับสนุนและให้กำลังใจฉันอยู่เสมอ
รีบอร์น : ก้าวต่อไป ทีละก้าวๆ เผชิญหน้ากับอะไรก็ตามที่เข้ามา ไม่ว่าจะสักกี่ครั้งก็ตาม
สึนะ : ได้รับการปกป้องจากความรักที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตา

ฮิบาริ : อยากบอกว่า "ขอบคุณ" จากใจ
เรียวเฮ : วันนั้นจะต้องมาถึง เรามาเชื่ออย่างนั้นกันเถอะ
มุคุโร่ : ตราบใดที่ยังมีความฝันในหัวใจของฉัน
แรมโบ้ : การเดินทางของเราก็ยังไม่สิ้นสุด

สึนะ : เอื้อมมือไปให้สูง ชูขึ้นไปบนฟากฟ้า เธอเห็นมันไหม ?
โกคุเดระ : ถึงแม้เราจะอยู่ไกลกัน แต่มือของเราก็จะเชื่อมโยงเข้าหากัน
ยามาโมโตะ : รอยยิ้มที่ฉันอยากจะปกป้องนั้น ช่างเจิดจ้าจนทำให้ตาพร่า
รีบอร์น : เธอกำลังส่องแสงอยู่ ใช่แล้ว เหล่า Family


สึนะ : สายลมนี้พัดพาไปถึงที่ไหน ? ดาวดวงนี้โคจรไปถึงที่ใด ?
รีบอร์น : ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ในวันนี้ ถึงแม้จะเป็นฉัน ก็ยังมีความหมายแห่งการมีตัวตนอยู่
เคียวโกะ : ในที่ที่เราไม่รู้จักนั้น
ฮารุ : หัวเราะด้วยกันกับเธอ
อี้ผิง (ผู้ใหญ่) : เผลอทำความฝันแตกกระจายด้วยความซุ่มซ่าม
สาวๆ ร้องพร้อมกัน : กลายเป็นดอกไม้ที่ผลิบานสะำพรั่งในใจฉัน

มุคุโร่ : หมอก แพร่กระจาย
ฮิบาริ : เมฆ ปรากฏขึ้น
ยามาโมโตะ : ตามมาด้วยสายฝนที่ซัดสาด
แรมโบ้ (ผู้ใหญ่) : สายฟ้าคำรณ
โกคุเดระ : หลังพายุพัดผ่านไป
เรียวเฮ : พระอาทิตย์ย่อมส่องแสง
สึนะ : โอบอุ้มทุกอย่างไว้ด้วยท้องฟ้า

(ทุกคน) :
อยากพูดว่า "ขอบคุณ" จากใจ
วันนั้นจะต้องมาถึง เรามาเชื่ออย่างนั้นกันเถอะ
ตราบใดที่ยังมีความฝันในหัวใจของฉัน
กางปีกแห่งอิสระภาพออกไป

เอื้อมมือไปให้สูง ชูขึ้นไปบนฟากฟ้า เธอเห็นมันไหม ?
ถึงแม้เราจะอยู่ไกลกัน แต่มือของเราก็จะเชื่อมโยงเข้าหากัน
รอยยิ้มที่ฉันอยากจะปกป้องนั้น ช่างเจิดจ้าจนทำให้ตาพร่า
เรายังมีชีวิตอยู่ ใช่แล้ว เหล่า Family