Re: [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว

by kunkao007 Fri 18 Dec 2009, 21:11

ขอโทษค่ะ คือ ช่วงขอดองนะคะ เพราะเดือนนี้เราจะสอบกลางภาคแล้วอ่า [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 956441

สอบเสร็จเราจะเร่งเต็มที่นะค่ะ [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 246735

by tut25725 Sat 19 Dec 2009, 07:41

มาอัพเร็วๆน้า

by yamamoto80kung Sat 19 Dec 2009, 19:50

อืมๆ สอบเสร็จก่อนก้อได้

ขอให้โชคดีละกัน^^

by kunkao007 Sun 27 Dec 2009, 21:50

ขอบคุณค้าบแต่อังกฤษเป๋วไปแว้วอ่า [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 956441

by kunkao007 Tue 29 Dec 2009, 18:02

“ก็บอกแล้วไง ว่าสำหรับนายอาจจะไม่ปลอดภัย แต่สำหรับเจ้านั่นน่ะคือปลอดภัย”

“แต่...“

“นาย...ไม่เคยไว้ใจรุ่นที่สิบของนายเลยรึไง”

“ทำไมฉันจะไม่ไว้ใจกัน หา!!!” โกเดระเริ่มจะตวาดเสียงใส่คนปริศนาอย่างโกรธจัด เจ้าหมอนี่มันเป็นใครกัน ทำมา

เป็นรู้เรื่องของรุ่นที่สิบดี มันจะรู้เรื่องเกี่ยวกับรุ่นที่สิบดีไปกว่าเขาได้อย่างไรกัน!!

“ก็ดูสิ่งที่นายกำลังจะทำสิ“ ชายผมทองกล่าวจบ ก็ชี้มาทางโกคุเดระ พลางทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์

“...” ร่างบางเงียบแล้วเริ่มฉุกคิด

“เพียงแค่บอกว่าซาวาดะอยู่กับสองคนนั้น นายก็จะรีบแจ้นไปหาทันที เพราะกลัวว่ารุนที่สิบจะไม่ปลอดภัยใช่มั้ย”

“...ใช่” ร่างบางตอบไปตามความจริง สำหรับเขาแล้ว ความปลอดภัยของรุ่นที่สิบสำคัญที่สุด

“นั่นไง...นายลองคิดอีกแง่หนึ่งสิ สมมุติว่าทั้งสองคนนั่นทำร้ายซาวาดะล่ะก็...นายคิดว่ารุ่นที่สิบไม่มีปัญญาปกป้อง

ตัวเองได้เลยหรือไงกัน”

“อึก...” ร่างบางถียงไม่ออกเพราะถ้าดูจากการกระทำของเขาแล้วมันก็ตรงกับที่เขาพูดทุกอย่าง

“ฮึ เอาละ ช่างมันเต๊อะ เรามาต่อกันดีกว่า” จู่ๆ ร่างสูงก็พูดตัดบทขึ้นมา พร้อยกับทำสีหน้าไม่แยแสกับอะไรในโลกนี้

“อะ เดี๋ยว... “ ร่างสูงไม่รอให้ร่างบางได้คัดค้าน ร่างมายาทั้งหลายที่รายล้อมอยู่ข้างๆต่างวิ่งเข้ามาพันธนาการร่าง

บางของโกคุเดระไว้ คนถูกจับตรึงร่างนั้นพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากเหล่าร่างมายาทั้งหลาย แต่ดูถ้าว่าจะไม่

เป็นผลเลยเมื่อเทียบพละกำลังของคนตัวเล็กหนึ่งกับผู้ชายร่างสูงเพรียวสิบกว่าคน มือของร่างลวงตานั้นป่าย

สะเปะสะปะอยู่บนร่างกายอันเกือบเปล่าเปลือย ปราการชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดร่างกายถูกกระชากออกอย่างไม่ใยดี

“แก ปล่อยนะ อื้อ...” ริมฝีปากที่คิดจะร้องห้ามถูกดูดกลืนเสียงนั้นลงไป เพราะร่างสูงไม่คิดจะปล่อยให้คนตัวเล็ก

เอ่ยแน่ ปลายลิ้นที่สัมผัสกันและกัน ลมหายใจอุ่นๆ ทุกสิ่งนั้นช่างน่าหลงใหล มือที่ป่ายแปะอยู่บนตัวร่างบางค่อยๆ

เลื่อนลงมาที่จุดอ่อนไหว แล้วรูดรั้งเพื่อกระตุ้นความรู้สึกของร่างข้างใต้ให้โหมกระหน่ำ ไฟราคะเริ่มลุกโชน เสียง

ครางหวานหูหลุดออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ช่องทางด้านหลังเองก็มีปลายนิ้วสองนิ้วชำแรกเข้ามาเพื่อเบิกทางให้กับ

ร่างบาง

“อะ...อา..อื้อ อย่า...อ๊า”

“อย่าช้าใช้ม้า~ ได้เลยครับผม” ว่าแล้วมือหนาที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวอยู่ก็เร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้น

“มะ..ไม่ใช่นะ อย่า..อ๊า” ร่างบางที่ถูกยัดเยียดความปรารถนาให้ ได้แต่เพียงส่งเสียงครางให้ร่างสูง

ได้ฟังอย่างหวานหู

“จะร้องห้ามไปทำไมล่ะ ทั้งๆที่นาย...ก็ออกจะรู้สึกดีขนาดนี้แล้วแท้ๆนะ” หนึ่งในร่างมายาแห่งหมอกที่อยู่ตรงต้นขา

อ่อนเอ่ยพร้อยเอาริมฝีปากไปครอบครองส่วนอ่อนไหวทันที

“อย่า...อ่ะ ..ฉันจะ...ไม่” ยังไม่ทันที่ประโยคคำพูดจะถูกเอ่ยออกมาหมด ความปรารถนาสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยของ

ร่างบางออกมา ใบหน้าของร่างสูงเปรอะเปื้อนไปด้วยร่องรอยแห่งอารมณ์ราคะ ลิ้นสากลากเลียหยาดหยดสีน้ำนมทั่ว

มุมปาก ก่อนที่จะเอ่ยวาจาออกมา

“ หวานอย่างที่คิดไว้จริงๆเลยนะ ” ฉับพลันร่างมายาก็จับตรึงร่างกายของโกคุเดระให้ผู้เป็นเจ้าของร่างเงาได้เชยชม

มือหนาแข็งแกร่งเริ่มไล้สัมผัส ตั้งแต่ใบหน้าลงมา...

“ รู้มั้ย? โกคุเดระ ฮายาโตะ ดวงตาของนายมันงดงามมากเลยนะ สีเขียวมรกต สีของธรรมชาติที่ถูกสรรค์สร้างให้เข้า

กับใบหน้าของนาย สีที่มองแล้วทำให้รู้สีกสบายใจ ราวกับหัวใจถูกชำระล้างให้ใสสะอาด…” เอ่ยจบก็มือมาสัมผัส

ลำคอเรียวยาว

“ ตรงซอกคอของนายนะ ถ้าแต่งแต้มด้วยรอยจูบสีกุหลาบล่ะก็ นายจะน่ารักขึ้นมากเลยล่ะ” แล้วเลื่อนมือลงมาลูบ

คลำที่หน้าอกเนียนนุ่ม

“ ผิวของนายน่ะ ขาวราวกับหิมะ ที่พร้อมจะถูกทำให้แปดเปื้อนด้วยไฟแห่งอารมณ์ตลอดเวลา แต่ในขณะเดียวกันก็

ให้ความรุ้สึกอ่อนนุ่มเหมือนช็อกโกแลตขาว หอมหวาน น่าลิ้มลอง และพร้อมที่จะแตกหักได้อย่างง่ายดาย...” นิ้ว

เรียวยาวลากลงมาหยอกล้อกับยอดอกสีชมพูอ่อน เรียกเสียงครางหวานหูได้เป็นอย่างดี หลังจากหยอกล้อกันมาหนำ

ใจแล้ว ก็เลื่อนมือลงมาที่จุดอ่อนไหวที่ยังคงมีคราบของอารมณ์ตัณหาหลงเหลืออยู่บางส่วน

“แล้วก็ตรงนี้ของนายนะ...น่ารักมากเลย” รอยยิ้มเกิดขึ้นที่มุมปากบ่งบอกถึงความรู้สึกสนุกสนานกับการได้แกล้งคน

ตรงหน้า แล้วใช้ปลายนิ้วค่อยๆไล้สัมผัสจนมาถึงจุดปลายสุด แล้วขยี้เบาๆ

“ยะ..อย่านะ” ร่างบางได้แต่ส่งเสียงร้องห้ามแต่ดูท่า...จะไม่ได้ผล

“นายน่าจะรู้นี่...ว่าฉันเอาแต่ใจตัวเองขนาดไหน” ว่าแล้วก็เอานิ้วเรียวชำแรกทางไปเพียงสองนิ้ว ส่วนร่างมายาที่อยู่

ด้านหลังเองก็ส่งนิ้วทั้งสองของตัวเองไปปรนเปรอให้กับโกคุเดระด้วย เร่งจงหวะให้เร็วขึ้น พร้อมกับสลับจังหวะไปมา

ให้ร่างบางไม่ได้มีเวลาพัก ความเจ็บเข้ามาถาโถมใส่พร้อมกับความสุขที่มาพร้อมกัน ทำไมล่ะ ทั้งที่รู้สึกเจ็บขนาด

นี้ แต่ก็ยังมีความสุขที่ผสมเข้ามาด้วย และดูเหมือนผู้ที่กระทำร่างบางจะรู้ความคิด

“นายก็รุ้สึกดีนี่นา...ใช่มั้ยละ” ร่างสูงเอ่ยหยอกล้อพลางถอนนิ้วออกมา ในขณะที่ร่างมายายังหน้าที่ของตนองอย่างดี

เยี่ยม แล้วยกขาขึ้นมา แล้วเอาแท่งเนื้อของตนเองมาไว้ใกล้ๆทางเข้า

“จะเข้าไปแล้วน้า~”

“ยะ..อย่านะ!! อึก” ช่องทางของรางบางถูกเติมเต็มด้วยด้วยความปรารถนา ที่ถูกยัดเยียดมาให้ ส่วนร่างมายาก็

ยังคงเร่งความเร็วของนิ้วต่อไปเรื่อยๆ ส่วนอ่อนไหวของโกคุเดระถูกจับจองด้วยมือของร่างมายาคนที่สาม ริมฝีปาก

เริ่มมีเลือดไหลออกมาจางๆ เพราะพยายามกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองไม่ให้หลุดออกไป แล้วมีหรือที่ชายตรงหน้า

จะยอมปล่อยให้เป็นแบบนั้น ร่างมายาคนที่สี่รีบยกมือซ้ายแล้วพยายามสอดใส่นิ้วเข้าไปในโพรงปากเพื่อเรียกเสียง

หวานๆออกมาให้ฟัง

และมันก็ได้ผล....

มือขวาเองก็ไล้วนแถวหน้าอกเพื่อกระตุ้นความรู้สึกของร่างบางให้ลุกโหมยิ่งขึ้นกว่าเดิม

“ไม่...อ่ะ..อ๊า...” โกคุเดระร้องห้ามเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะปลดปล่อยหยาดน้ำสีขาวขุ่นออกมา เป็นครั้งที่สอง

“นายนี่...ความรู้สึกไวจัง”

“แฮ่ก..แฮ่ก มะ..ไม่เกี่ยวกับแก” ร่างบางพยายามพูดท้วง ทั้งๆที่ร่างกายนั้น ไร้ซึ่งแรงจะขัดขืนแล้ว

“อ้าว ไหงพูดอย่างงี้กับคนที่เพิ่งให้ความสุขกับนายอ่ะ-3-” เอ่ยจบก็พลางทำหน้างอนบึ้งตึงใส่ร่างบาง แล้ว

คิดหรือว่า โกคุเดระจะสนใจ

“ฉันไม่ได้บอกให้ทำ...” ตอนนี้ร่างบางต้องใช้คำพูดที่ไม่ไปกระตุ้นอารมณ์ของคนตรงหน้า เพราะถ้าหากเจ้าหมอนั่น

คิดจะทำอีกละก็ โกคุเดระ ก็ไม่สามารถปกป้องตนเองได้อีกแล้ว...
ติอตามตอนต่อ..
************************
ขอโทษคับที่ดอง สอบเสร๊จแล้วค้าบบบบ

by **~unichan~** Tue 05 Jan 2010, 09:34

=.,=
หุหุ
จะรอต่อไปเน้อ ~

by ~G~ Tue 05 Jan 2010, 09:43

หนุกดีอะ

by ~Fong~ Wed 06 Jan 2010, 15:01

NC ได้ใจอ่ะ

by kunkao007 Wed 06 Jan 2010, 17:01

ขอบคุณคร้าบบบ จะปั่นให้เสร็จก่อนวาเลนไทน์T-T

by kunkao007 Wed 06 Jan 2010, 17:39

ต่อครับ ไหนๆก็เสร็งตอนนึงแล้ว^^
******************
“ฉันไม่ได้บอกให้ทำ...”

“แหม พูดงี้มีงอนนะ เดี๋ยวทำรอบซะเลยนิ ..เอ..จะทำอีกรอบก็ไม่เลวนะ ว่ามั้ย?^_^”

“ยะ..อย่านะ.ไม่..อะ..อา” แก่นเนื้อถูกชำแรกเข้าไปในช่องทางที่ร้อนจัด พร้อมขยับเข้าออกเป็นจังหวะเร็วๆ โกคุเดระ

ได้แต่ส่งเสียงครางเพียงอย่างเดียว ริมฝีปากโดนบังคับให้มาจูบอย่างขัดขืนไม่ได้ ส่วนอ่อนไหวข้างหน้าครอบครอง

ด้วยมือของร่างมายา ก่อนที่ร่างบางจะได้ปลดปล่อยอีกครั้ง กลับถูดหยุดยั้งอารมณ์เสียก่อน

“อะ...ทำไม..”

“แหม..ก็ให้ฉันมีความสุขคนเดียวมันไม่แฟร์เนอะ ใช่มั้ยพวกเรา” ชายผมทองเอยแล้วเหลียวหันบอกเหล่าร่างมายา

“ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ” >>>เหล่าร่างมายาพร้อมใจกันพูด

“ม...ไม่นะ ”

“ฮายะจัง อย่าลืมสิ..ตอนนี้เค้านิยมประชาธิปไตยแล้วน้า~” ร่างมายาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม(พิมพ์ใจ) แล้วเอาแท่งเนื้อมา

คลอเคลียตรงช่องทาง ก่อนที่จะใส่เข้าไปโดยไมฟังคำทักท้วงของร่างบางเลย

“อะ..อา...หยุดนะ..อ๊ะ...อุ๊บ..อื้อ” เรียวปากสวยถูกกั้นเสียงด้วยแก่นเนื้อของร่างมายา ร่างบางถูกกระทำเช่นนี้ซ้ำๆ

ครั้งแล้ว ครั้งเล่า........จนกระทั่ง....

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!

ร่างกายที่ชุ่มดวยเหงื่อผวาลุกขึ้นจากเตียงจนไม่ทันระวังศรีษะของตัวเองจึงเกิดเสียงเช่นนี้ขึ้น

“โป้กก อูยยย เจ็บชะมัด” ร่างบางบ่นลูบหัวที่เริ่มปูดโนพลางเปิดผ้าห่มดูข้างใน ที่....แฉะไปด้วยคราบน้ำสีขาว

“บัดซบ ดันฝันแบบนั้นไปได้...ให้ตายเถอะ” โกคุเดระสบถคำหยาบคายออกมาแล้วรีบเก็บผ้าห่มอย่างรวดเร็วเพราะ

กลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า แล้วเจ้าผู้ชายที่ฝัน.มันเป็นใครกันแน่ว่ะ ไอ้ฝันเฮงซวยเอ๊ย

...ที่ห้องประชุมของฐานทัพลับวองโกเล่...

“เอาละ...วันนี้ก็ซ้อมกันเหนื่อยแล้ว ใครอยากลองขึ้นไปข้างบนก็ได้นะ” ทารกนักฆ่านามว่า รีบอร์นพูดด้วยเสียงจิ้มลิ้ม

น่ารัก

“ละ..แล้วพวกมิลฟีโอเล่ละครับ คุณรีบอร์น” โกคุเดระรีบท้วงก่อนคนแรก ก็สถานการณ์ตอนนี้มันน่าไว้ใจซะที่ไหนละ

“เรื่องนั้น ไม่ต้องเป็นห่วง” รีบอร์น พูด พร้อมชูโปสการ์ดให้โกคุเดระดู “เจ้าพวกนั้นกำลังจัดงานฉลองอยู่นะ”

โกคุเดระรับโปสการ์ดมาอ่านอย่างงงๆ

ถึงวองโกเล่แฟมิลี่

เนื่องด้วยว่าช่วงนี้เป็นช่วงปีใหม่ ทางเราจึงประกาศว่าจะงดการสู้รบซะพักหนึ่ง

เพื่อที่จะจัดงานเฉลิมฉลองงามปีใหม่กัน เพราะด้วยความเห็นที่ว่า เราสู้กันมานานมากแล้ว

น่าจะหางานฉลองพักเหนื่อยเสียบ้าง ในช่วง 5 วันนี้จะไม่มีฝ่ายใดที่ต้องได้รับบาดเจ็บ

หากว่าไม่เชื่อละก็ ทางเรามีภาพเป็นหลักฐานยืนยัน

ดังนั้นขอให้ทำตามที่ทางเราแจ้งไว้ด้วย
ด้วยรักและหวังดี

คณะมิลฟีโอเล่ แฟมิลี่

“อะไรว่ะ มีแบบนี้ด้วย=_=” วายุแห่งวองโกเล่สบถ พลางหยิบรูปถ่ายที่ข้างในเต็มไปด้วย พวกมิลฟีโอเล่กิน....หมูกะทะ=_=

“อะไรก็เป็นไปได้ ถ้ามีปราปิก้านะโกคุเดระ=w=v” นภาวองโกเล่เอ่ยพลางทำหน้าเจื่อนๆ

“ฮะฮะฮะ จี้ชะมัดเลยแฮะเนอะ โกคุเดระ สึนะ^0^” วรุณสีฟ้าเอ่ยรอยยิ้มตามแบบของตัวเอง(เอ็ง

ไม่เคยเครียดเลยชิมิ=_=:kunkao007)

“แต่ก็ยังวางใจไม่ได้หรอกครับ...ยิ่งพวกมันพูดแบ..”

“เอาน่า อย่าซีเรียสสิ อุตส่าห์ได้โอกาสเที่ยวทั้งทีนา” ยามาโมโตะพูดพร้อมเอาแขนพาดคอโกคุเดระ

“นั่นสิ โกคุเดระคุง ถ้ามันไม่ปลอดภัย รีบอร์นคงไม่อนุญาตหรอก”

“ก..ก็ได้ครับ” วายุต้องยอมจำนนต่อนภาคนนี้ที่เขาไม่ขัดคำสั่งได้เลย แวบหนึ่งที่ร่างบางคิดถึงคำพูดของชายปริศนาในฝัน

“นาย...ไม่เคยไว้ใจรุ่นที่สิบของนายเลยรึไง”

ทำไมเขาจะไม่ไว้กัน ในเมื่อเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เอาตัวเข้ามาปกป้องด้วยชีวิต รุ่นที่สิบเป็นคนที่เขารักและเทิดทูน

ยิ่งกว่าใครทั้งนั้น แต่ว่า....การกระทำทั้งหมดมันเป็นอย่างที่เจ้าหมอนั่นพูด...บัดซบ.........

ณ ผืนดินข้างบนฐานลับวองโกเล่

หลังจากที่ขึ้นมาแล้ว ร่างบางเดินเตร็ดเตร่อย่างไม่มีจุดปลายเพราะหมกมุ่นกับความฝันเมื่อคืน จนกระทั่งมีหญิงงาม

ดวงตาสีดำ ผมสีดำคนหนึ่งเดินตามหลังมา จนโกคุเดระเริ่มรำคาญ

“จะเดินตามไปถึงไหนกัน หา!!” ร่างบางหันไปตะคอกใส่ด้วยความโมโห แต่หญิงงามคนนั้นเพียงแค่ยิ้ม แล้วพูดว่า

“เมื่อคืนเพิ่งจะฝันร้ายใช่มั้ย?...”

“ทำไม...”

“ทำไมถึงรู้? เพราะว่าฉันคือนักทำนายนะสิ^^”

“หา? นักทำนาย?”

“ใช่แล้ว อยากรู้อะไรมาที่ร้านฉันได้เล้ยยย>3<” หล่อนพูดด้วยเสียงแหลมน่ารำคาญ ชี้ไปที่ร้านโทรมๆ

“เหอะ เรื่องสิ ฉันไม่เชื่อเรื่องพรรค์นี้หรอกน่า”

“หึหึหึ นั่นสินะ งั้นฉันจะทำนายให้นายฟรีละกัน”

“ฟรีเรอะ?” ถ้าดูฟรีก็น่าสนแฮะ

“ช่ายยยยยยย ฟรี เฉพาะนายเลยน้า”
.
.
.

ติดตามต่อไป จ้า ไม่ดียังไงก็บอกกันน้า

by Monster-1st- Wed 06 Jan 2010, 20:37

หนุกๆๆๆ

อัพต่อ =w=

สู้ๆ =w=Y

by yamamoto80kung Sat 09 Jan 2010, 05:35

555+

พวกมิลฟีโอเล่กิน....หมูกะทะ=_=

by kunkao007 Sat 09 Jan 2010, 17:38

ขอบคุณครับT^Tที่ให้กำลังใจ
ต่อนะครับ
**********************************

“ช่ายยยยยยย ฟรี เฉพาะนายเลยน้า”

“ก็ได้...แล้วถ้ามันไม่ตรง...”

“ไม่มีทางหรอก เรื่องพรรค์นั้นน่ะ^^ ” หล่อนเน้นคำว่าเรื่องพรรค์นั้นชัดๆแบบยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปในร้านโทรมๆนั่น

ข้างในเต็มไปด้วยแท่งแก้วคริสตัลหลากสี ส่องประกายระยิบระยับ ผ้าแพรเนื้อดีสีม่วงเข้มที่ล้อมอยู่ชวนให้รู้สึกถึง

บรรยากาศลึกลับ สัตว์สต๊าฟแขวนอยู่เรียงรายตามชั้นวางของ ขวดโหลบรรจุทรายหลากสีสันสดใส เหยือกแก้วสี

เขียวเข้มที่ดูคล้ายยาพิษ ทุกอย่างดูให้อารมณ์ความรุ้สึกลึกลับน่าฉงน เว้นเพียงแต่......ตู้เย็นขนาดเล็กที่แปะป้ายไว้

ว่า 59UKE =w=มันคืออะไรหว่า

“เอาล่ะ เตรียมของพร้อม ” หล่อนว่าขณะในอ้อมแขนมีสารพัดขวดมากมาย เพิ่งจะสังเกตว่าเธอหน้าตาสวยมากเลย

ทั้งเส้นผมสีนิลหยักศกพองาม ดวงตาสีดำสนิทที่ไม่สามารถอ่านนัยน์ตาได้ ใบหน้าสีแทนให้อารมณ์คนเอเชีย

หล่อนแต่งกายด้วยผ้าบางสีม่วงลาเวนเดอร์ หุ่นไม่ผอมและไม่อ้วนเกินไป

“เอาละ เชิญนั่งเลย ตรงเก้าอี้นั่นนะ” ร่างบางมองเก้าอี้ที่ต้องนั่งอย่างงงๆ ตัวเก้าอี้ที่ออกแบบแกะสลักเป็นรูปลาย

อ่อนช้อยอย่างปรานีต ตัวไม้น่าจะทำมาจากไม้ฮอกกานีราคาสูง ให้ตายเถอะ ข้างนอกโคตรโทรม ข้างในหรูชิบ...

“ก่อนอื่น บอกชื่อมาซะก่อน เจ้าหนูไดนาไมต์..”

“ชื่อโกคุ..เฮ้ย! จะให้บอกทำไม ในเมื่อรู้ฉายาฉันแล้ว”

“ถามเป็นพิธีไงเล่า เฮ้อ ช่างเหอะ ฉันชื่อkunkao007 เรียกข้าวเฉยๆก็ได้” ยัยนี่...กวนประสาทชะมัด

“ชื่อจริงล่ะ=_=”

“ความลับทางการค้าจ้ะ^^” หล่อนว่าพลางหยิบขวดทรายสีทองออกมา แล้วนำเม็ดทรายออกมาเพียงเล็กน้อย

ปล่อยวางบนจานสีใส

“เลือกเหยือกน้ำกับแท่งคริสตัลสักอันสิ” ร่างบางฟังแล้วเดินไปเลือกเหยือกอันสีดำส่วนคริสตัลสีใสมายื่นให้ข้าว

“นายอยากรู้อะไรล่ะ” เธอแหงนหน้ากล่าวถามโกคุเดระ รอบๆตัวหล่อนนั้น ไม่เหลือเค้าของคนกวนโอ๊ยอีกแล้ว

“เรื่องของ....อนาคต” ร่างบางตัดสินใจถามเรื่องที่เขามาที่โลกอนาคตแทนที่จะถามเกี่ยวกับผู้ชายปริศนานั่น

เมื่อข้าวได้ยินแล้วก็บรรจงใส่เม็ดทรายลงไปในเหยือกตามด้วยแท่งคริสตัลที่เป็นเม็ดเล็กเม็ดน้อย แล้วเอ่ยว่า

“เม็ดทรายแห่งความหายนะเอ๋ย จงเลือนหายในสายลมแห่งความมืดมิด แล้วถือกำเนิดใหม่ในวายุแห่งความหวัง

เมื่อถึงเวลานั้น คำทำนายแห่งชัยชนะจะบังเกิด...” เอ่ยจบข้าวก็หยิบเหยือกขึ้นมาแล้วสะบัดน้ำในอากาศ แล้วจาง

หายไป หญิงสาวนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูดว่า....

“ในอนาคตนายจะต้องเจอเรื่องที่ยากลำบาก ทั้งความเจ็บปวดทางกายและจิตใจ แต่ทว่าสิ่งเหล่านั้นจะทำให้นาย

ได้รับพลังใหม่มา จงใช้พลังนั่นในการปกป้องเพื่อนพ้อง สิ่งที่จะทำให้นายฝ่าฟันไปได้ คือ ความเชื่อใจซึ่งกันและกัน

....” ทั่วทั้งร้านเงียบสักพักก่อนที่โกคุเดระจะลุก แล้วทำท่าจะเดินออกไป พลางครุ่นคิดอะไรสักอย่างในใจ

“อ้อ...ฉันลืมบอกอะไรไปอย่างนึง” หญิงสาวว่าพลางเก็บขวดแก้วคริสตัลแล้วเอ่ยต่อว่า...

“คนที่นายฝันถึงเมื่อคืน วันนี้นายจะได้รู้จักกับเขาแล้ว....”

โกคุเดระรับฟังด้วยความตกใจ ก่อนที่จะทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินจากไป โดยที่ไม่รู้เลยว่า...หลังจากที่ตัวเองหันหลัง

ไปเพียงเสี้ยววินาที ทั้งผู้หญิงปริศนาทั้งร้านโทรมๆนั้น พลันจากหายไปพร้อมๆกับสายลมที่พัดผ่าน....เหลือไว้เพียง

คำพูดที่ร่างบางไม่มีวันได้ยิน....

“ขอให้นายโชคดีละกัน โกคุเดระ ฮายาโตะ.....

วายุแห่งวองโกเล่ หึหึหึ”

อาจจะเสร็จช้าและสั้นไปหน่อย(ไม่หน่อยละเอ็ง=_=++)
ไม่ดียังไงก็ติกันได้เลยน้า>3<

by No_OnE_Love Sat 09 Jan 2010, 17:39

[AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 272259

งง ครับ

by kunkao007 Sat 09 Jan 2010, 17:42

งงไงอ่าครับ~? [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 987423

หรือว่าผมบรรยายได้ไม่ดี?

by opium Mon 11 Jan 2010, 20:55

หายหัวไปนานนนน T-T
ตอน6แล้วเร้ออออออออออออออออออออออออออออ

เหอๆ มิลฟี่สงบศึกรับปีใหม่=w=; (ต้นคิดคือโอโม่ชิมิเค๊อะ!!??)
งืมๆ หมอดูข้าวซัง.....ต้องการผู้ช่วยซักคนม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้ฝิ่นอยากสมัคร555+
ชายในฝัน~ [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 987423

มันคือผู้ใด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

รอตอนต่อสุดหูรูดเจ้าค่า >3< /

by ~Fong~ Wed 13 Jan 2010, 09:57

วู้ พี่ข้าวเล่นอย่างนี้เลยเหรอเนี่ย

by yamamoto80kung Sun 17 Jan 2010, 09:32

ว้าวๆๆๆๆ

by kunkao007 Mon 18 Jan 2010, 14:10

เหอช่ายยย พ่เล่นงี้เลย=w= ปล.ไม่รับสมัครผู้ช่วยครับ เพราะจะเก็บไว้งาบคนเดียว อุวะฮ่าฮ่า(ไอ้ชั่ว=_=)
อ่ะต่อนะครับ

“ขอให้นายโชคดีละกัน โกคุเดระ ฮายาโตะ.....

วายุแห่งวองโกเล่ หึหึหึ”

.

.

.

เมื่อร่างบางกลับมาที่ฐานทัพลับพร้อมกับพวกสึนะแล้ว สิ่งแรกที่พวกเขาได้ยินคือ....เสียงโวยวายดังลั่นทั้งฐานลับ!!

“เกิดอะไรขึ้นครับ คะ..คุณรีบอร์น!!” ตอนนี้ในสายตาพวกเขาคือ รีบอร์นกำลังเอาลูกตะกั่วยัดปากจางนีนิ แต่ที่พวก

เขาตกใจ ไม่ใช่เรื่องนั่น ที่พวกเขาตกใจคือ....รีบอร์นมีหูลิง หางลิง!!!=[]=

“ก็เจ้าจางนีนิ มันเอาปืนเด็กเล่นบ้าอะไรไม่รู้ที่มันคิดค้นทำกระสุนลั่นใส่ฉัน แล้วมันก็ทำหายไป” รีบอร์นว่าพลางเอา

ปืนประจำตัวมาจ่อตรงขมับของจางนีนิ

“แหม คุณรีบอร์น ให้ผมช่วยมั้ยครับ?^^” โกคุเดระพูดทั้งรอยยิ้ม(แต่ที่หน้าผากมียั๊วะนิดๆ) ในมือถือระเบิดพร้อมทุก

เวลา(สงสัยจะเอาแกแค้นเรื่องเมื่อก่อน=_=;;)

“โกคุเดระ อย่ามัวมาล้อเล่นอย่างนี้เลยน่า ช่วยกันดีกว่า เดี๋ยวมีใครเอาไปหรอก” ยามาโมโตะว่าพร้อมควงไม้เบสบอล

คู่ใจพาดหลัง

“นั่นนะสิ โกคุเดระคุง แยกย้ายกันตามหาเถอะ” สึนะกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวลใจ ก็ของที่เจ้าจางนีนิคิดค้นทั้งหมด....

มันปลอดภัยซะที่ไหนกันล่ะ ทั้งหมดตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันหา เพราะยังไงทุกคนกจำทางได้หมดแล้ว โดยถ้าใคร

เจอแล้วให้กดกริ่งสัญญาณเตือนภัยที่อยู่ใกล้ๆ ส่วนจางนีนิอยู่ที่ห้องคอมพิวเตอร์เพื่อที่จะได้ตรวจดูสัญญาณที่ส่งมา

เมื่อตกลงกันได้แล้วทุกคนจึงแยกย้ายตามหากันทันที โดยให้ยามาโมโตะไปดูแถวห้องครัวกับห้องซักผ้า สึนะสำรวจ

ที่ห้องประชุมและห้องเก็บของ โกคุเดระหาที่ห้องเทรนนิ่งรูมทั้งหมด

“ให้ตายเหอะ เจอเจ้าหมอนั่นทีไร ต้องมีเรื่องทุกทีเลย Shittt!!” ร่างบางสบถคำไม่เพราะออกมา ฝีเท้าก็พยายาม

เดินตามหาให้เร็วที่สุด เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทุกเรื่องที่เกิดจากหมอนั่น ต้องมีเรื่องซวยๆตลอด=_=

และแล้วร่างบางก็เจอบางสิ่งบางอย่างกำลังดิ้นขยุกขยิกหลังกล่องลัง หางนั่นมันค้นๆนะ เฮ้ย!!นั่นมันเจ้าอุรินี่

หว่า=[]= แถมในอุ้งมือ(เท้าหน้า)นั่นมัน ปืนที่คุณรีบอร์นบอกนี่นา ซวยแล้วไม่ได้การ ต้องจับตัวมันให้ด้ายยยยย

“ย้ากกก เจ้าอุริ ยอมให้ฉันจับซะดีนะเฟ้ย เฮ้ย!! อย่าหนีนะ!” หลังที่วิ่งสู้ฟัดกับเจ้าแมววายุตัวยุ่งกันเสียนานสองนาน

แล้ว ในที่สุดโกคุเดระก็จับตัวไว้ได้(โดยการมีบาดแผลข่วนเต็มหน้าและเต็มตัว=_=) ก่อนที่เจ้าแมวนี่จะหนีอีกแล้ว

จึงรีบกดกริ่งสัญญาณทันที เพียงสักครู่ ทุกคนต่างก็มารวมตัวกันที่ห้องเทรนนิ่ง

“นี่แหละครับ ตัวการที่เอาปืนไป” จางนีนิรีบพูดอย่างร้อนรนไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวความผิดหรือกลัวปืนที่จ่อขมับ

อยู่=_=

“เฮ้อ ในที่สุดก็เจอ นึกว่าจะต้องวุ่นวายมากกว่านี้ซะแล้วสิ” สึนะพูดพลางปาดเหงื่อบนใบหน้า แล้วถอนหายใจ

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับรุ่นที่สิบ มีผมอยู่ทั้งคน” นั่นแหละที่น่าห่วง=w=

ท่างกลางวงสนทนา ไม่มีใครสังเกตเลยว่า เจ้าแมววายร้ายอุริกำลังทำเรื่องที่อันตรายซะแล้ว.....

“เฮ้ยย!! อุริอย่าเล่นปืนดิ ฮะ เฮ้ย! เดี๋ยวๆ เดี๊ยวววววววว” ไม่ทันขาดคำเจ้าเหมียวก็เอาอุ้งเท้าอันแสนงามตะปบเข้าที่

ไกปืน!!

ปังงง!!!

***************
สั้นไปหน่อยเพราะอัพในห้องเรียน=w=

by ~Fong~ Fri 22 Jan 2010, 16:51

ไกปืน แล้วไงต่อนะ

by opium Fri 22 Jan 2010, 21:01

หรือว่า.........เมะเรื่องนี้คืออุริงั้นเร้ออออออออ =[]=!!! /โดนไล่ถีบ คิดไปได้นะ [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 156813

รีบอร์น.......เสียดายที่ไม่ใช่หูแมว แต่ยังไงก็เถอะ.....รีบอร์นโมเอ้~~ [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 653399

/หนีห่ากระสุนสุดชีพ

งานนี้ข้าน้อยขอไว้อาลัยจางนีนิคนแรก =w=/ 55555+

(โบกธงเชียร์)

อุริ! อุริ!! อุริ!!! อุรี๊~~~~ [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 768657

[AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 768657

อุริโกคุช่ายยยยยม๊ายยยยยย [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 126616

/เผ่นหนีระเบิด&ลูกถีบลงบังเกอร์

ปล.รอต่อเน้อออ อยากรู้ว่าปืนของจางนีนิมันจะก่อเหตุอะไรให้(อีก) อุวะฮ่าๆ =w=/

by kunkao007 Fri 22 Jan 2010, 21:44

เหอๆ=w= ดูต่อปายยยย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++

ปังงง!

ทั่วห้องเต็มไปด้วยควันปืนที่ลอยมาจากปากกระบอกปืน ทำให้ไม่เห็นทัศนภาพข้างหน้าชัดนัก เห็นพียงแค่เลือนราง

เงาดำๆเท่านั่น เมื่อเหล่ากลุ่มควันจางหายไปแล้ว สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้ทั้งห้องต้องตกอยู่ในความเงียบงัน

“O{}O”>>>โกคุเดระ

“0[]o”>>>สึนะ

“^[]^;;”>>>ยามาโมโตะ

“-[]-;;”>>>รีบอร์น

“={}=;;”>>>จางนีนิ

“อุ แม่จ้าววว!!!!!!!!!!”

ทุกคนต่างร้องประสานเสียงกันอย่างไม่ได้นัดหมาย เพราะภาพข้างหน้านั้นเป็นภาพที่พวกเขาไม่เคยคิดจะได้เจอ

ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้านั่นมีหูแมวและหางแมว ใส่เสือเชิ้ตสีขาวผูกเนคไทลายเสือดาวไว้ลวกๆ กางเกงค่อนข้างรัดรูปสี

ดำ หุ่นนายแบบมีกล้ามพองาม สูงโปร่ง ขายาวเรียว สวมรองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้ม อายุอานามก็น่าจะประมาณ20

ต้นๆ ทรงผมสไลต์ยาวระต้นคอถูกจับเซทอย่างดูดี คนอื่นอาจจะตกใจเพราะเจ้าเหมียวกลายเป็นมนุษย์แต่สำหรับโก

คุเดระเขาตกใจเพราะ........เจ้าหมอนี่มันมีผมสีทอง...ตาสีแดง!!

“อะ..อะไรกัน” ทำไมเจ้าแมวบ้าของเขามันถึงมีหน้าตาเหมือนเจ้าคนกวนโอ๊ยในฝันไปได้ ไม่อยากเชื่อตะ...แต่ว่า

หน้าตาเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนเลยสักนิด ที่ต่างกันก็แค่คน(ตัว)ตรงหน้ามีหูแมวหางแมว แต่ในความฝันนั่นเป็นคนปกติ

ไม่มีหูแมวหางแมวอย่างนี้

“คนที่นายฝันถึงเมื่อคืน วันนี้นายจะได้รู้จักกับเขาแล้ว....”

ยะ...อย่าบอกนะว่า หมายถึงเจ้านี่!!( 0[]0 ) บร๊ะเจ้าไอ้คนแต่งมันคิดอะไรว่ะเนี่ยยยยยยยย!!!!!!!(คิดวายไงจ้ะ>[]<)

“เมี๊ยวๆ แง้ว^^” สวัสดีครับเจ้านาย ผมอุริ ครับผม

“นี่แก..คือเจ้าอุริจริงๆเรอะ” (ฟังออกด้วย=[]=:kunkao007) ก็ในฝันเจ้าหมอนั่นไฟธาตุหมอกนี่นา...แล้วโกคุเดระก็

เค้นเอาความรู้ออกมาจากสมองที่ชาญฉลาดออกมา

ในขณะที่เราฝันนั้น ภายในสมองของเราจะเกิดความคิดใหม่ๆ ขึ้น

โดยความคิดนั้นจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อจิตใจของเรา

อยากให้เกิดความคิดนั้นๆ ขึ้นมาเอง หรือสรุปแล้วในความฝันนั้น

สามารถเกิดสิ่งต่างๆขึ้นมาได้โดยไม่ต้องมีความจริง

มาสอดแทรก

งะ..งั้นที่เค้าฝันว่าเจ้าแมวนี่มี......นั่นก็ เป็นเพราะหลักการนี้นะสิ=[]=(อันนี้เค้าคิดเองน่อ=_=;;)

“แง้วๆเมี๊ยวๆหง่าว ”ก็จริงดิ นายเป็นคนปลดปล่อยฉันออกมาไง

เดจาวู

“เพราะนาย...คือคนที่ปลดปล่อยฉันออกมาไง “

คำพูดนั้นในความฝันมัน....ตรงเด๊ะๆเลยนี่หว่า หรือว่าฝันคืนนั้นจะเป็น....ฝันบอกเหตุ!!

“มี้ๆเมี๊ยว? ” นี่เจ้านายกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย?

“เปล่านี่...เจ้าแมวบ้า”

“มี๊ๆเมี๊ยวๆเงี๊ยวววว!?” อ้าว คนเขาพูดดีๆนะ!?

“แล้วไง”

“หง๊าวววววว” ไอ้เจ้านายบ้า อุริคำรามแล้วเริ่มฟัดตะลุมบอนกับเจ้านายตัวเองซะแล้ว แล้วคิดรึว่าโกคุเดระจะยอมอยู่

ฝ่ายเดียว? ไม่มีท๊างงงง มหกรรมการฟัดเริ่มโดยไม่มีผู้ชม เพราะต่างคนต่างแยกย้ายไปทำธุระของตัว=_= ส่วนปืน

ตัวต้นเหตุก็ถูกโยนเข่าเตาหลอมเหล็กไปเรียบร้อยแล้ว แล้วจางนีนิก็บอกว่าผลกระทบจากปืน พอผ่านไปประมาณ3-

4ชั่วโมงก็จะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมเอง

“ย้ากกกก ไอ้แมวบ้าบังอาจข่วนหน้าฉันเรอะ!!”

“เมี้ยวๆมี๊ๆๆเงี๊ยว” แล้วใครมันเริ่มก่อนเล่า!!

“ก็แกไงไอ้บ้านี่นิ”

“หง่าวๆเงี้ยวๆ” ไม่ใช่เฟ้ยยยยยยยย และแล้วห้องเทรนนิ่งก็เต็มไปด้วยเลือด ไม่ว่าจะเลือดคนหรือเลือดแมวก็ตาม

พอฟัดกันไปได้ซักพัก โกคุเดระก็ต้องขอยอมแพ้ ขนาดอยู่ร่างแมวยังชนะไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรกับร่างคนว่ะ

ทั้งสองคน(รึอีก1ตัว?)ต่างหมดแรง นอนแผ่อยู่กลางห้อง หอบหายใจรัว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเร่งรีบเพื่อเติม

อากาศเข้าไปในปอด

“มี๊เมี๊ยวแง้วๆ” นี่เจ้านายขอกอดหน่อยสิ

“หา?” ร่างบางทักท้วงด้วยความงุนงงแต่อุริไม่รับฟังเอาตัวขึ้นคร่อมโกคุเดระทันที

“เฮ้ยๆ ลงไปเลยไอ้บ้า” ใบหน้าหวานแดงซ่านทั่วหน้า เพราะดันไปคึดถึงความฝันน่าอายนั่น แล้วพยายามดันอุริ

ออกไป

“เงี๊ยวหง่าว” น่านะ ว่าแล้วก็ฟุบหน้าลงกับซอกคอร่างบางแล้วเลียลิ้นสากไปมา

“หยะ...หยุดนะ อุ๊บ” อุริรีบเปลี่ยนเป้าหมายอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร่างบางจะพูดมากไปกว่านี้ สัมผัสที่ได้รับนั้นเหมือน

ในฝัน ความรู้สึกที่ได้รับช่างคล้ายกันเหลือเกิน เนิ่นนานกว่าที่คนข้างบนจะถอนริมฝีปากออกมา แล้วจ้องมอง

ใบหน้าที่แดงซ่าน ด้วยสายตาอ้อนวอน

“มี๊ๆหง่าวเมี๊ยวๆ” เจ้านาย....อย่าทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บนะ

“…”

“มี๊ เมี้ยวๆ แง้ว เมี้ยว” เวลาที่เจ้านายเจ็บตัว มันทรมานข้างในนี้ อุริพูดแล้วเอามือของร่างบางมาทาบที่อก ด้วย

สายตาเว้าวอน...

“...” โกคุเดระได้แต่นิ่งเงียบอยู่เพียงอย่างเดียว เพราะการคำพูดและกระทำข้างหน้า

“งี๊ มี้เมี้ยว” ในสายตาของเจ้านายเจ้านายอาจจะชอบที่ได้เอาตัวเข้าไปปกป้องคนที่รักจนบาดเจ็บ

“…”

“เมี้ยวๆๆ เงี้ยว มี้” แต่ในสายตาคนอื่นมันเจ็บปวดนะ เจ็บตรงที่ทำให้เจ้านายต้องบาดเจ็บ เจ็บ....ที่ได้แต่มอง

เจ้านายโดนทำร้าย โดยที่ตัวเองไม่สามารถช่วยได้เลย.... เพราะฉะนั้น อย่าทำให้ตัวเองต้องเจ็บนะ

“...มะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนายซักนิด” โกคุเดระตอบกลับ ด้วยเสียงที่แผ่วเบา เพราะทุกคำพูดนั้น ถูกต้องทั้งหมด

“เมี้ยว มี้ เงี้ยว!!” เกี่ยวสิ!! อุริพูดขึ้นเสียงไส่ร่างบาง ด้วยความเหลือทน

“…”

“เมี้ยว มี้...” เพราะผม...รักเจ้านาย

“ หะ หา ...เฮ้ยเดี๋ยว อุ๊บ” ไม่ทันที่จะได้ร้องห้าม ก็ถูกคนตรงหน้าทาบริมฝีปากซะแล้ว ร่างสูงความหาความหอม

หวานจากโพรงปากของโกคุเดระ อย่างไม่หยุดหย่อน จนร่างบางต้องทุบอกคนข้างบนประท้วงขออากาศ จนร่างต้อง

ผละริมฝีปากออกอย่างไม่เต็มใจ ทั้งสองคนนิ่งเงียบอยู่นานสองนาน จนกระทั่งอุริค่อยๆ ก้มลงมาทีละนิด จนริม

ฝีปากห่างกันเพียงนิดเดียว ในขณะที่ร่างสูงกำลังจะจูบโกคุเดระนั้นก็....

ป๊องงงงงงงงง!!!~~

ฤทธิ์ปืนเจ้าปัญหาก็หมดลง กลับกลายมาอยู่ร่างเดิมแทน แล้วเจ้าอุริไซส์ปกติก็นอนหลับปุ๋ย อยู่บนหน้าอกของร่าง

บาง

“อะ...อะไรกันว่ะเนี่ย ” โกคุเดระสบถด้วยความงง แล้วนิ่งเงียบคิดถึงคำพูดของเจ้าอุริร่างมนุษย์ ร่างบางนิ่งเงียบไป

นานก่อนที่จะเอ่ยเบาๆว่า

“รุ่นที่10.....”

จบแล้วจ้า~

ขอโทษที่ตัดจบน้าT^T เพราะเดี๋ยวไปแต่งฟิควาเลนไทน์อีกง่ะT_T
ฟิคเรื่องหน้าจะมาตอนวาเลนไทน์น้าชื่อฟิคก็....อืมมม
วา(ย)เลนไทน์ อินโนเซนต์ โรแมนติก จ้า เป็นช๊อตฟิคน้า
ขอบคุณที่ตามอ่านจ้า>[]<

by yamamoto80kung Sat 23 Jan 2010, 17:09

โห~

อุริโกคุจริงด้วย!!! [AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 309992

[AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว - Page 3 310936