[AuFic]VongolaX ตอนที่2 [4/03/10]

by mi-tsukyo-yama Sat 23 Jan 2010, 13:23

[AuFic]VongolaX
Fandom : Katekyo Hitman Reborn!
Genre : ไม่แน่ใจ
Paing : All27 [มั้ง ^-^???]

Rating :..แต่งไปเรื่อยๆแต่งไปเรื่อยๆตามใจฉัน ลัลล้า~
Warning : เป็นฟิกเรื่องแรกในชีวิตที่แต่ง (คนแต่งก็ไม่รู้ว่ามันจะไปได้หรือเปล่า หรือเรื่องจะออกมาดีไม่ซ้ำใครหรือเปล่านะ(กังวลมากๆเลย) ถ้าซ้ำหรือไม่ดีก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ)

- พวกนาย..[คือตัวอันตราย]..เพราะพวกนายจะกดฉัน-55+(มันเพ้อ~)

Intro

เสียงออดที่บอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้นทำให้นักเรียนบางคนที่มีสีหน้าเบื่อหน่ายแปรเปลี่ยนเป็นเริงร่าทันที ส่วนบางคนกำลังเก็บของเพื่อกลับบ้าน

ในตอนนี้ห้อง 2-A แทบจะไม่เหลือใครเลยเพราะว่ากลับบ้านกันเกือบหมดแล้ว

“เฮ้ ยามาโมโตะ นายจะไปซ้อมเบสบอลพร้อมพวกเราไหม”เพื่อนที่อยู่ชมรมเบสบอลเหมือนกันตะโกนถาม

"ไป แต่เดี๋ยวจะตามไป เก็บของก่อน”

“เร็วๆเข้าล่ะ”พูดจบก็จากไป ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในห้องเรียน นอกจากสึนะกับยาโมโตะ เพราะเวรแต่ละคนนั้นโดด

“นี่…ยามาโมโตะ วันนี้ก็ซ้อมเบสบอลอีกแล้วงั้นหรอ”

“อืม เอ้อ…นี่สึนะ วันนี้นายคงกลับเองได้ใช่ไหม”

“ทำไมนายถามอะไรอย่างนั้นล่ะยามาโมโตะ ทุกครั้งที่นายซ้อมเบสบอล ฉันก็กลับเองตลอดนี่นาแถมฉันก็ไม่ได้กลับคนเดียวด้วย กลับกับโกคุเทระต่างหาก”สึนะยิ้มแย้มพร้อมทั้งโบกกระเป๋าไปมาตรงหน้ายามาโมโตะ

“แฮะ..แฮะๆ โทษทีนะ สึนะ เดี๋ยววันหลังฉันจะชดเชยให้”ใบหน้าคมนั้นเลื่อนเข้ามาใกล้ ทำให้หน้าของสึนะนั้นขึ้นสีแดงระเรื่อ(น่ารักเฮะ^///^:ยามาโมโตะ)

“มะ…ไม่ต้อง ไม่ต้องชดเชยอะไรให้หรอก”สึนะเบือนหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อหนีไปทางอื่น ส่วนมือเล็กนั้นก็พยายามผลักใบหน้าคมให้ออกห่าง ยามาโมโตะจึงใช้มือรวบคนตรงหน้าให้เข้ามาชิดตัวเองยิ่งขึ้น ทำให้ยามาโมโตะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของคนในอ้อมแขน

“ยะ ยะ…ยามาโมโตะ”สึนะที่ตอนนี้อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีก็ก้มหน้าที่แดงจัดของตัวเองซุกกับอกกว้างของร่างสูง

“หืม มีอะไรหรอสึนะ”มือใหญ่ได้ช้อนปลายคางของคนตรงหน้าให้ขึ้นมาสบตากับตน หึ หน้าแดงใหญ่เลยนะสึนะ เอ…ชักจะอยากลองเล่นกีฬารักบี้(สึนะ)ซะแล้วสิ (กรี๊ดดด!!!ความคิดยามะถูกใจมากมาย เอาเลยยามะกดเลย)ใบหน้าคมค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นๆกระทบใบหน้าของสึนะเสี้ยววินาทีที่ริมฝีปากกำลังจะกระทบกันนั้น

ผ่าง!!!!

“รุ่นที่สิบครับ เรารีบกะ….”โกคุเทระที่กลับมาจากช๊อปปิ้งระเบิดเปิดประตูห้องเรียนเพื่อที่จะมาชวนสึนะกลับบ้าน ยืนนิ่งมองเจ้าบ้าเบสบอลกับรุ่นที่10ของตนเองค้าง ก่อนที่จะนึกได้ว่าทั้งสองอยู่ใกล้กันมากแค่ไหนและกำลังจะทำอะไรก็รีบเข้าไปแยกทั้งคู่ออกจากกันทันที

"ไอ้บ้าเบสบอล แกออกห่างจากรุ่นที่10 เดี๋ยวนี้นะโว้ยยย!!!”

“กะ..โกคุเทระ ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ”สึนะพูดตะกุกตะกัก โกคุเทระรีบรุดเข้ามาสำรวจตัวรุ่นที่10เป็นการใหญ่ เมื่อเห็นว่ารุ่นที่10ยังไม่มีรอยอะไรอยู่บนตัวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เฮ้อ..แสดงว่าผมมาทันสินะครับ รุนที่สิบ

“ฮะๆ ฮะ น่าเสียดายจังเลยนะสึนะ งั้นเดี๋ยววันหลังค่อยมาต่อจากเมื่อกี้ล่ะกันนะ แต่ว่านะโกคุเทระนายน่าจะมาช้ากว่านี้สักหน่อยนะ ฮะๆ..”ยามาโมโตะพูดอย่างอารมณ์ดีผิดกับสึนะที่ตอนนี้หน้าแดงแจ๋

“หนอยยย ถ้าฉันมาช้ากว่านี้รุ่นที่สิบ คงเสร็จไอ้ดาร์กเนียนอย่างนายไปแล้วน่ะสิ!!!!”สึนะมองทั้งคู่แล้ว ดูท่าจะมีการวางมวย (เอ๊ะ…ไม่สิน่าจะเป็นการวางระเบิดการฟันดาบมากกว่า) กันเกิดขึ้นก็รีบเข้าไปขวางโกคุเทระไว้

“ใจเย็นๆก่อนนะโกคุเทระ ฉันไปก่อนนะยามาโมโตะ”สึนะรีบล่ำลายามาโมโตะแล้วลากโกคุเทระออกจากห้องเพราะเดี๋ยวพ่อไดนาไมต์คนนี้จะอาละวาดจนห้องเรียนเละเทะซะก่อน ยามาโมโตะโบกมือลาสึนะจนลับสายตาก็เก็บของเพื่อไปซ้อมเบสบอลตามที่นัดเพื่อนในชมรมเอาไว้

“รุ่นที่10 คราวหน้าคราวหลังก็ระวังตัวด้วยนะครับ เวลาที่ผมไม่อยู่หรืออยู่กับเจ้าบ้านั่นน่ะ” โกคุเทระพูดด้วยความหวังดี เพราะสักวันไอ้บ้าเบสบอลต้องงาบรุ่นที่10แน่นอนเลย ทางที่ดีเตือนให้รุ่นที่10ออกห่างจากเจ้าบ้านั่นไว้ก่อนดีกว่า(อาเจ๊ผู้แต่งคิดว่ามันโดนแล้วนะ โกคุคุง^///^)

“อืม”สึนะรับคำ มันคงจะรอดอยู่หรอกนะ เนียนซะขนาดนั้น แฮะๆ=^=สึนะหัวเราะแห้งๆให้กับความคิดของตัวเอง แล้วอยู่ๆสึนะเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็โพล่งถามโกคุเทระในสิ่งที่ตนกำลังสงสัย

“นี่โกคุเทระคุง เดี๋ยวนี้นายหายไปอยู่ที่ไหนหรอ”คำถามของรุ่นที่สิบนั้น ทำให้หน้าของโกคุเทระขึ้นสี

“ปะ…เปล่าครับ แค่ไปนอนหลับพักผ่อนน่ะ”โกคุเทระเบือนหน้าที่ขึ้นสีของตนหนีไปทางอื่น จะให้บอกรุ่นที่10ได้ยังไงว่าตนนั้นอยู่ห้องพยาบาลกับจามาลแล้ว……ยิ่งคิดคำตอบ หน้าก็ยิ่งแดงมากขึ้นเรื่อยๆ สึนะมองโกคุเทระอย่างงงๆเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบคำถาม แถมยังเบือนหน้าทางอื่นด้วย แต่ถ้าสังเกตดีๆแล้วหน้าของอีกฝ่ายขึ้นสีอีกด้วย =_=??? เกิดอะไรขึ้นกับโกคุเทระคุงหว่า+=+??? =_=??? ช่างเถอะ ขอแค่ไม่ใช่เรื่องที่ร้ายแรงหรือคอขาดบาดตายอะไรก็แล้วกัน^_^ เอ๊ะ!!!นั่นเบี้ยงกี้นี่น่า มาทำอะไรที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกันล่ะเนี่ย ส่วนโกคุเทระที่เห็นก็เอามือกุมท้อง

“รุ่นที่10ครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”ไม่รอให้สึนะอนุญาตเจ้าตัวก็วิ่งออกไปแล้ว เฮ้อ….น่าสงสารโกคุเทระจัง ที่ต้องมาเป็นโรคขยาดพี่สาวตัวเองแบบนี้ ช่วยไม่ได้นะก็มีอดีตอันแสนทรมานฝังใจอยู่นี่นา สึนะเห็นเบี้ยงกี้ซื้อผักผลไม้ก็เดินออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตก็เข้าไปทัก

“เบี้ยงกี้เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”แมงป่องพิษเบี้ยงกี้หันมา

“วันนี้ป่าป๊ามาพาหม่าม้าไปเที่ยวออนเซ็น 2 อาทิตย์ ฉันก็เลยรับอาสาทำกับข้าว”เบี้ยงกี้ตอบเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแต่สำหรับคนที่เหลืออยู่ในบ้านซาวาดะตอนนี้นั้นนับว่าเป็นอันตรายร้ายแรงพอๆกับโลกแตกเลยทีเดียว

“ดะ เดี๋ยวเบี้ยงกี้เมื่อกี้เธอบอกว่าจะทำกับข้าวงั้นหรอ”สึนะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หน้าเริ่มซีดเมื่อนึกถึงภาพพอยชั่นคุกกิ้งที่เป็นอาหารเย้นวันนี้

“ใช่จ๊ะ งั้นฉันไปบ้านเตรียมกับข้าวรอก็แล้วกันนะ”เบี้ยงกี้เดินจากไปโดยไม่สนสีหน้าที่ซีดแล้วยิ่งซีดเข้าไปใหญ่ของสึนะ ตายแน่ตรูจะรอดถึงวันพรุ่งนี้ไหมเนี่ยT_TT+Tเศร้า…. สึนะเดินหมดอาลัยตายอยากกลับบ้าน

อ๊ะ!!!!

สึนะหยุดเดินกะทันหันเมื่อสายตาของตนพลันเห็นใครคนหนึ่งที่เดินออกมาจากซอยข้างหน้าท่าทีและรูปร่างดูคุ้นตา แต่ก้มองไม่ออก สึนะจึงเพ่งมองและพยายามนึกให้ออกว่าเป็นใคร ทันใดนั้นดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างตกใจทันทีที่นึกออกว่าเป็นใคร เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัว จึงหันหน้ามาสบตากับเจ้าปลาน้อยแล้วนิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาราวกับเจอสิ่งที่หามานาน

“ชิชิชิชิชิ เจ้าชายเจอวองโกเล่แล้ว”

2 Be Con.

***********************
ตอนแรกกะจะเป็น...8027 นะเนี่ย...ไหงมันกลายเป็น All27 ได้ล่ะนี่ [AuFic]VongolaX ตอนที่2 [4/03/10] 309992

[AuFic]VongolaX ตอนที่2 [4/03/10] 309992

อ่านแล้วเม้นด้วยนะ จะได้แต่งต่อให้จบ.... [AuFic]VongolaX ตอนที่2 [4/03/10] 843266

by **Grimmo-1st-** Sat 23 Jan 2010, 13:50

รุ่นที่ 10 หลายใจแท้ 555+ อย่างว่าล่ะเนอะ ใครๆก็รัก

by yamamoto rain Sat 23 Jan 2010, 16:05

555+เห็นด้วย [AuFic]VongolaX ตอนที่2 [4/03/10] 992396

by Lovepisit Fri 12 Feb 2010, 19:16

ใช่ รุ่นที่ 10 ( สึนะ ) หลายจริงๆเลย
ไม่นะ

by _prince_ Mon 15 Feb 2010, 22:58

อืมๆ

by gto258369147 Tue 16 Feb 2010, 12:58

อืม...

by mi-tsukyo-yama Thu 04 Mar 2010, 13:44

Chapter 1:ภารกิจพาไปอิตาลี

“บะ เบล ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”สึนะหน้ามึนอ้าปากค้างกับการปรากฏตัวของเบล เบลที่เห็นสึนะทำหน้าอย่างนั้นก็เดินเข้ามาหยิกแก้มอย่างนึกสนุก สึนะตกใจ โวยวายบอกให้เบลปล่อยแก้มของตน

“อะ เอล อ่อยแอ้มอั้นอ่อน”

“ชิชิชิ แก้มวองโกเล่นุ่มดีนะ เจ้าชายชักชอบแล้วสิ”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เบลก็ยอมปล่อยแก้มของสึนะไป สึนะเมื่อเบลปล่อยแก้มตนแล้วก็นวดแก้มทั้งสองข้างทันที ในใจก็บ่นไปต่างๆนาๆ พลันสมองปลาอันน้อยนิดก็นึกได้

ถ้าเบลมาล่ะก็ พวกนั้นก็คงจะมากันด้วยสินะ สึนะมองซ้ายมองขวาเพื่อพิสูจน์ความคิดของตน แต่ต้องชะงักเมื่อความคิดของตนนั้นถูกต้อง เมื่อได้ยินเสียงของฉลามคลั่งแห่งวาเรียที่ดังมาแต่ไกล

“เว้ยยยย!!!! ไอ้บ้านเจ้าเปี๊ยกมันอยู่ไหนฟ่ะ แล้วไอ้เบลมันหายหัวไปไหนอีกฟ่ะเนี่ย”ฉลามคลั่งที่ตอนนี้คลั่งสมฉายานั้น โวยวายอย่างหัวเสียเมื่อไอ้เจ้าชายที่นำทางตนมานั้นหายหัวไปไหนไม่รู้ โว้ยยยยยย หงุดหงิดแล้วบ้านไอ้เปี๊ยกอยู่ไหนล่ะเนี่ย สึนะมองสควอโล่ที่เดินออกมาจากซอยด้านหลังถัดจากตำแหน่งของสึนะกับเบลไปสองซอยด้วยความตกใจ ส่วนเบลนั้นหัวเราะในลำคอก่อนจะตะโกนเรียกสควอโล่

“ชิชิชิ สควอโล่เจ้าชายอยู่นี่”เบลโบกมือหยอยๆ สควอโล่หันมา เดินเข้ามาโวยวายใส่เจ้าชายตัวดีที่ทิ้งให้ตนเองต้องเดินอย่างไม่รู้ทิศทาง

“ชิชิชิชิ เจ้าชายไม่ผิดนะ สควอโล่ไม่เดินตามเจ้าชายมาเองนี่นา”อารทณ์หงุดหงิดพุ่งสูงเมื่อได้ยินคำตอบของไอ้เจ้าชาย สควอโล่ชักดาบของตนออกมาหมายจะฆ่าคนตรงหน้า เบลเองก็ไม่ยอมให้สควอโล่เล่นงานตนง่ายๆจึงนำมีดออกมาหมายจะเล่นงานคนตรงหน้าเช่นกัน สึนะที่หายตกใจแล้วก็รีบเข้ามาห้ามทั้งคู่ไม่ให้ลงมือ

“ดะ เดี๋ยวก่อน ฉันว่าค่อยๆพูดค่อยๆจากันก่อนดีไหม”ทั้งคู่ไม่ฟังที่สึนะพูดกลับวิ่งเข้าใส่กันอย่างไม่ลดละ สึนะลนลานทำอะไรไม่ถูกห้ามไปทั้งคู่ก็ไม่ฟังจึงคิดจะใช้ไฮเปอร์โหมดเข้าห้าม ยังไม่ทันที่จะได้สวมถุงมือ ทั้งคู่ก็หยุดชะงัก พร้อมกับการปรากฎตัวของรีบอร์น

“รีบอร์น!!!”

“หืม…อัลโกบาเลโน่!!!”

“ดีจ้า ทั้งสองคน ที่พวกนายมาญี่ปุนก็เพื่อจะมาพาสึนะไปอิตาลีสินะ”เบลเก็บมีดของตน สควอโล่เริ่มหายหงุดหงิดเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยอมเก็บดาบของตน

“ชิชิชิ ช่ายแล้วเจ้าชายมาพาวองโกเล่ไปอิตาลี”

“ภารกิจครั้งนี้ของพวกฉันก็คือ มารับไอ้เปี๊ยกวองโกเล่นี่ไปอิตาลี”ไม่พูดเปล่าพลางชี้มาที่สึนะที่หน้ามึนกับข่าวสารที่ได้รับอยู่

“เอ่อ…ดะ…เดี๋ยวก่อน ใครกันที่ว่าจะไปอิตาลี แอ๊กกกก!!!”จบประโยคตามมาด้วยเสียงรองเท้าฟาดเข้าที่หน้าของสึนะ

“ทำไมต้องแตะฉันด้วยเนี่ยรีบอร์น!!!”

“สมองแกมันไม่แล้นก็เลยกระตุ้น แล้วที่สควอโล่พูดก็หมายถึงแกไง”

“เอ๋????”รีบอร์นไม่สนใจลูกศิษตัวเองที่ช๊อคค้างกลับหันไปพูดกับสควอโล่และเบลแทน

“ถ้ายังไงรายละเอียดไว้ค่อยไปคุยกันที่บ้านเจ้าสึนะก็แล้วกัน”

“หาาาาา จะให้ฉันไปอิตาลีหรอ แต่แค่ภาษาอังกฤษฉันก็แทบจะไม่รอดอยู่แล้วนะรีบอร์น”รีบอร์นไม่สนใจเสียงบ่นเรื่องภาษาของสึนะ กลับเดินยิ้มอารมณ์ดีกลับบ้าน รีบอร์นชะงักเล็กน้อยเหมือนเพิ่งอะไรออก

“นี่ เจ้าห่วยสึนะ วันนี้กับช่วงที่นายไปอิตาลีฉันและเบี้ยงกี้จะไม่อยู่ซักพักหนึ่งนะ นายก็ทำตัวดีๆล่ะ ทั้งอยู่ที่บ้านแล้วก็ที่อิตาลี”พุดจบก็เดินจากไปทิ้งสึนะที่น่าสงสารไว้กับฉลามคลั่งและเจ้าชายโรคจิตแห่งวอริเออร์

“เว้ยยย ไอ้เปี๊ยกแกจะพาฉันไปบ้านแกได้ยังยืนนานๆ มันเมื้อย”สึนะสะดุ้งก่อนจะยิ้มรับแห้งๆ จริงสินะ พวกนี้ถึงจะน่ากลัวยังไงแต่ตอนนี้พวกนี้ก็เป็นแขก(ที่ไม่ได้รับเชืญ)ไม่ควรจะเสียมารยาท

“แฮะ…ๆ ขอโทษทีนะ”

แกร๊ก

2 Be Con.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Free Talk:55+ สั้นๆ พยายามแต่งเรื่อยๆนะค่ะ ขอบคุณที่อ่านมากค่า^o^[/size]