[AUFic] WHAT!!!!!! ??x59 อร๊ากกกกก ในที่สุดตอนจบก็มาถึงแว้ว

ถ้าเนตจ่ายแล้วอ่ะนะ=.,=

รีบ ๆ จ่ายดิ จะได้ต่อฟิคเร็ว ๆ ไง

มาต่อไวๆน้า รออยู่

ต่อจ้า
.
.
.
.

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง





“เอ้า คุณมือขวาคนเก่งเหลือแค่บอกเซอร์ตัวเดียวแล้วน้า~” น้ำเสียงทะเล้นดังออกมาจากเจ้าคนน่าสงสัย ในมือทั้ง



สองข้างของเขามีแต่เสื้อผ้าของ ร่างบางทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น สร้อย แหวน(ปล. มิใช่แหวนที่ไว้ใช้สู้กันนะจ้ะ) เสื้อ



นอกลายหัวกะโหลกไขว้ เสื้อยืดที่ซับข้างในสีดำ เสื้อกล้ามสีขาวมีคำว่า FIGHT ME NOW แปะอยู่ตรงกลาง



หรือแม้กระทั่งกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มยี่ห้อดังที่เขาชอบใส่เป็นประจำ



“อะไรกันฟ่ะ นี่แกโกงฉันรึเปล่าเนี่ย” ส่วนคนที่กำลังพูดอยู่นั้น ทั้งเนื้อ ทั้งตัว มีเพียงสิ่งเดียวที่ประดับอยู่บนตัวเพื่อ



ปกปิดร่างบางที่ดูบอบบางอยู่อย่างเดียวคือ บอกเซอร์ สีขาวดำลายตารางหมากรุก



“เป่ายิ้งฉุบเนี่ย เค้าโกงกันยังไงเหรอ ถามหน่อย” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยด้วยรอยยิ้มขบขันที่ดูจะมีความสุขสุดขีด



“อึก...” ร่างบางจนด้วยความพูดอย่างเสียรู้ นั่นสินะ เป่ายิ้งฉุบ มันต้องใช้แต่ดวงล้วนๆเลยนี่นา จะมีไอ้โง่ที่ไหนเค้า



ถามกัน เฮ้ยเดี๋ยวเด่ะ นี่มันกำลังด่าเขาว่าโง่ใช่มั้ย



“แก...หาว่าฉันโง่งั้นเหรอ” วายุแห่งวองโกเล่ พูดด้วยน้ำเสียงที่หาเรื่องสุดขีด แต่คนตรงหน้ากลับเพียงแค่ยิ้ม แล้ว



ส่ายหน้าน้อยๆ



“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ อย่าร้อนตัวสิ ฮายะจัง “ ฮายะจัง...นี่เขาหูฝาดไปใช่มั้ย



“เมื่อกี้แกพูดว่าไงนะ”



“ของดีมีแค่ครั้งเดียวนา”



“หนอย...”



“อาวละ มาต่อกันหน่อยมะ ครั้งนี้ถ้านายแพ้ก็คือแพ้เลยนะ”



“ครั้งนี้ฉันไม่แพ้หรอกน่า”



“งั้นก็…”





ชายปริศนา ^_^ O



โกคุเดระ =[]=v ---------------------(ตอนนี้ขอให้ทุกคนนึกภาพแบบสโลวโมชั่นนะเจ้าค่ะแล้วท่านจะได้feel



มาก>_<:kunkao007)



“อะไรกัน นี่ฉัน..แพ้งั้นเรอะ”



“หึหึ เอ้าถอดสิ”



“ระ...เรื่องสิว่ะ” ใช่เรื่องอะไรที่จะเขาจะต้องถอดหล่ะ คนที่จะต้องถอดคือหมอนั่นต่างหาก (อ้าว เฮ้ย)



“เฮ้อ นายนี่ดื้อจัง แต่ว่า ไงๆนายก็แพ้อยู่ดีล่ะนะ”



“แล้วนายจะสั่งให้ฉันทำอะไร”



“อืม.....ทำแบบที่ รุ่นที่สิบของนายกำลังทำอยู่ละกัน “





“แก มะ หมายความว่าไง”



“ก็หมายความตามที่พูดไปนั่นแหละ” ฉับพลันจากบ้านไม้เก่าๆที่จะพังมิพังแหล่ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นห้องโล่งที่ไม่



มีแม้กระทั่งหน้าต่าง พื้นห้องทั้งสี่ด้านนั้น เป็นลายตารางหมากรุกสีขาวดำ ที่ให้ความรู้สึกน่ามึนหัว



“กะ แก...ที่นี่ที่ไหน บอกมานะ”



“เฮ้อ...นายนี่ขี้โวยวายจัง “ เมื่อคนผมทองเอ่ยจบ กลับปรากฏร่างของชายลึกลับที่มีหน้าตาเหมือนกับคนกวนสมองที่



อยู่ตรงหน้าขึ้นมาอีกสิบกว่าคน



“เฮ้ยยย...นี่มันหรือว่าภาพลวงตา”



“ถูกต้องนะคร้าบบ” ชายปริศนาเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่มีลิ้นแล่บออกมา(?)พร้อยทำมือเป็นสัญลักษณ์’ถูกต้องนะคร้าบบ’



ที่เคยเห็นในรายการโชว์อะไรสักอย่างในประเทศแถบเอเชีย (คาดว่าทุกคนน่าจะรุ้ว่ารายการอะไร=w=:kunkao007)



“แก...มุคุโร่งั้นรึ” หนุ่มดินระเบิดถามพร้อมตั้งท่าป้องกันตัวเต็มที่



“โทษที...ฉันไม่ใช่ เจ้าสัปปะรดดองนั่น” ชายปริศนาผมทองตอบปฏิเสธ แล้วเอามือมาทำเป็นรูปสัปปะรดที่หลังหัว



ของตัวเอง



“ละ...แล้วแกเป็นใครกันแน่”



“อืม~ นั่นสิฉันเป็นใครกันน้า เอาเป็นว่าไว้บอกตอนหน้าคราวหน้าละกัน”



“แก...” ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้เอ่ยคำด่าที่แสนจะไม่เหมาะกับใบหน้าอันน่ารักนั่น ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่อ่อนนุ่มนั่นก็



ถูกทาบทับด้วยริมฝีปากของเจ้าคนกวนโมโหซะแล้ว ปลายลิ้นที่ความหาความหอมหวานภายในโพรงปากของร่าง



บอบบางนั้นดูท่าจะเชี่ยวชาญในเรื่องนี้เป็นพิเศษ จูบที่ร้อนแรง หวาบหวาม ชวนให้ร่างบางรู้สึกกลัวเหลือเกิน กลัว



ว่าเขาจะเคลิบเคลิ้มไปในรสจูบที่ร่างสูงมอบให้... นิ้วเรียงยาวเริ่มจิกลงบนร่างกายของร่างหนา เพื่อร้องขออากาศที่



กำลังจะหมดและเพื่อเป็นการเตือนสติของตัวเองด้วย แต่ทว่าคนที่ถูกเรียกร้องไม่สนใจการกระทำของร่างบางเลย



เพราะเจ้าของเรือนผมสีทองนั้นกำลังดื่มด่ำกับความหอมหวานที่เขาเพิ่งจะค้นพบ ก็รู้อยู่หรอกว่าคนตรงหน้านั้นหอม



หวานชวนน่าลิ้มลองขนาดไหน แต่นี่มันต่างที่เขาคิดไว้ตั้งเยอะจูบที่เขากำลังสัมผัสมันมีทั้งรสชาติแห่งความดื้อรั้น



ความท้าทายที่จะปราบเจ้าคนพยศตรงหน้าให้สิ้นฤทธิ์ ความหฤหรรษ์แห่งราคะ แต่ท้ายสุดแล้วเขาก็ปล่อยให้ร่างบาง



ได้สูดอากาศหายใจเสียก่อน ถึงแม้ว่ามันจะน่าเสียดายก็เถอะ ที่จะต้องปล่อยจูบที่แสนจะหวานชื่นไป



“แฮ่กๆ...แกคิดจะ..ทำอะไรกันแน่” นัยน์ตาสีมรกตเจิดจ้าจ้องมองมาที่นัย์ตาสีแดงฉานเค้นหาคำตอบ พร้อมกับหอบ



หายใจอย่างหนัก หลังได้รับการปลดปล่อยจากจูบนั่น



“ฉันก็บอกไปแล้วนี่นา ว่าทำแบบที่ รุ่นที่สิบของนายกำลังทำอยู่น่ะ”



“อ่ะ...หมายความว่า”



“อื้อ..แบบที่นายคิดนั่นแหละ”



“ไม่ได้การแล้ว ต้องรีบไปช่วย “



“ก็บอกแล้วไง ว่าสำหรับนายอาจจะไม่ปลอดภัย แต่สำหรับเจ้านั่นน่ะคือปลอดภัย”

งืมๆๆ

มาอ่านสองตอนรวด อุวะ55+ ดูท่าก๊กคุงจะเป็นพวกดวงกุด /หนีไดนาไมด์
ตกลงชายปริศนานั่นคือคร๊ายยยยยยย>[]< ช่างคิดเกมส์ได้แจ่มมากกด /โดนอุริงับหัว
พอจิ้นสถานการณ์รุ่นที่แล้วเลือดมั่นจะพุ่ง (มันจิ้นไปถึงไหน)

มีหลังไมค์ของรุ่นที่มั้ยเคอะ /ยิ้มหื่น
รอตอนต่อเค่อะ=w=b~
/โดนถีบออก

กำลังปั่นอยู่ง่าT^T

พยายามเข้า!!

ท่านปั่นข้าน้อยรออุวะ55+ (มันช่างเท่าเทียมเสียนี่กระไร) /โดนกระทืบ

ง่านี่มีงานเหลืออีกตั้งเยอะ

เหอๆ =w=;;;;;

งื้ออออ

=w=;;;; ท่าจะเยอะมากสินะ~

มีทั้งอังกฤษ คอม คณิต วิทย์ ฮือๆ

ผมก็เคยอ่านอยู่ซักพัก

เอาของเพื่อนหญิงมาอ่านดู

= =

ก็ฮาดีครับ หลายๆเรื่อง

T^T ฟิคส่วนใหญ่ไม่ดราม่าก็ฮาแตกอ่ะนะ=w=

มีมุขแปลกๆเยอะแยะเลยอ่า

แปลกแต่ได้ใจไง^^

ถูกต้อง แต่ ถ้าพี่ข้าวเฉลยว่า ชานปริศนาคนนั้น คือใคร แล้ว อย่าอึ้ง นะ

อื้อ แต่อ้อยมันรู้แล้วอ่า

ไหนหว่า ตอน สาม ?

อยุ่หน้า2ไง

อ่อ เค้าคือใครกันนะ

อยากรู้จังเลย ครับ รีบอัพไวๆนะ

อัพเร็วๆนา

.....