10027ไม่สนุก งง อย่าว่ากัน

ความรัก...ผมเคยอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง
ฉันไม่สนใจความรักแต่กลับต้องมาเจอมัน

เพราะรักคุณมัน ทำให้ผมเจ็บ
เพราะรักเธอมัน ทำให้ฉันกระหายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เพราะความรักเพราะเหตุผลร้อยเเปด
ระหว่างอำนาจกับความรักถ้าทำได้จะครอบครองทั้งสอง

เพราะคุณเป็นสิ่งเติมเต็มความว่างเปล่า
เพราะเธอทำให้ฉันอ่อนเเอ

สลัดความรักสลัดเหตุผลร้อยเเปด
หยุดฝันอันหอมหวานเเล้วเผชิญหน้ากันในฐานะศัตรู

[size=12]เปรี้ยง
"ขอโทษนะ..ทุกคน" นี่หรือเวลาใกล้ตาย สายตาพร่ามัว ได้ยินเสียงก้อนเนื้อที่อกซ้ายชัดกว่าทุกที "ถ้าเธอยอมมอบวองโกเล่ริงค์ตั้งเเต่เเรกก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอกสึนะโยชิคุง "
"ผมจะไม่เสียใจในสิ่งที่ทำหรอกนะครับ คุณเบียกคุรัน" เปลือกตาที่เริ่มปิดช้าๆ ในเฮือกสุดท้ายนั้นสิ่งที่เขาคิดได้คือ...ฝากด้วยนะตัวฉันในอดีต อย่าพลาดท่าเหมือนฉันล่ะ
ตอนนี้เหลือเเต่ร่างบางไร้วิญญาณเเละร่างโปร่งผมขาวใบหน้าในตอนนี้ไม่มีใครอาจเดาใจได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่


"ถ้าเธอไม่ใช่มาเฟียพวกเราจะรักกันได้ไหมนะ"
----*end*----

-----------------------------------------------------------------------------
ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านจนจบ อยากเเต่งให้เศร้าทำไมมันออกดากค์ฟะ
มีโครงการเอามาลงอีกหลายเรื่องเเต่ไม่เเน่ใจว่าจะดีรึเปล่าช่วยออกความเห็นหน่อยนะ~
ปล.ถึงจะรู้ว่าในเรื่องไม่ได้ตายจริงเเต่มันอยากเเต่งค่ะ

อืม สั้นอ่ะ

สั้นแต่ได้ใจความดีอ่ะ^^

สั้นๆ แต่ ซึ้งๆ

...

......ไม่มีความคิดเห็น ......