[FIC] BLooDY ♥ [1827][TYL][Yอื่นอีกมากมาย] อัพตอน 4 แล้ว 100 เตม เดท 1 วัน กะ ซาตาน -0-

อ่า...ฟิค วายเรื่องแรกของเรา อาจไม่สนุกเท่าที่ควรอ่ะเคอะๆ เรื่องนี้อาจไม่มี NC น่ะค่ะ เพราะผู้แต่งอายุไม่ถึง -0- ขออภัยน่ะค่ะ แต่...อาจมี ถ้าอยาก --*
Title: [FIC] BLooDY [1827][TYL]
Pairing: 1827
Rating: PG เริ่มๆก่อนน่ะ
Warning: รั่วแหลก แบบว่า ตามอารมณ์ผู้แต่งน่ะ
------------------------------------------------------------------------------------------
บทนำ

เมื่อกาลเวลาผันแปรเปลี่ยน

เขาผู้แข็งแกร่ง มากขึ้นๆ

เขาผู้อ่อนแอ กลับแข็งแกร่งมากขึ้นๆ

เมฆาผู้โดดเดี่ยวอยู่เสมอ

นภาผู้ปกป้องทุกสิ่งบนผืนนภากว้าง

เมื่อเมฆาผู้โดดเดี่ยวเข้าครองครองนภาฟ้าโปร่ง

เมื่อนภาฟ้าโปร่งกลับอ่อนแอต่อหน้าเมฆา

เมื่อทั้งคู่เข้าหากัน

ณ คฤหาสน์วองโกเล่ ในอนาคต


"รุ่นที่สิบครัง รุ่นที่สิบบบบบ" เสียงชายหนุ่มผมเงิน เจ้าของฉายา Smoking bomb หรือ มือขวาของรุ่นที่สิบ ดังขึ้นทั่วคฤหาสน์เพื่อกาตัวผู้เป็นนาย

"มีอะไรหรอครับ โกคุเทระ" เสียงใสๆ ของบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 ขานตอบ

ชายหนุ่มร่างบางเหมือนผู้หญิง เรื่องร่างบาง เสียงใสกังวาล ใบหน้าหวานใส เส้นผมสีน้ำตาลฟูประดุจเส้นไหม ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนสรรสร้างให้ชายหนุ่ม(หญิงสาว)ผู้นี้ยิ่งนัก


"...คือว่า...บอสของโตเรสจิโร่ แฟมิลี่มาขอพบน่ะครับ เห็นว่ามีเรื่องจะเจรจาด้วยครับ"


*โตเรสจิโร่แฟมิลี่ เป็นแฟมิลี่สมมติน่ะค่ะ เป็นแฟมิลี่ที่มีอำนาจทางเอเชียมากที่สุดค่ะ*


"อืม...งั้นหรอครับ...เขารออยู่ที่ไหนหรอครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปหา" บอสหนุ่มถาม


"ห้องรับรองเล็กครับ"



......10 นาที ผ่านไป.....


ณ ห้องรับรองเล็ก



"ขอโทษที่ให้รอนานครับ คุณ เดวิด ลองค์"


" โอ้ๆๆ...ซาวาดะ สึนะโยชิคุง ใช่ไหมนี่" เสียง เดวิด ลองค์ บอสของโตเรสจิโร่ แฟมิลี่พูดขึ้น"


"ครับ...วันนี้มีเรื่องอะไรหรอครับ" สึนะรีบเปิดประเด็นเพราะตนเองมีงานรออยู่ -0-


"คืออย่างนี้ ทางเราจะขอร่วมธุรกิจกับทางวองโกเล่ เปิดสวนสนุกขึ้นมาน่ะ" เดวิด เริ่มประเด็นในวันนี้


"อืม...น่าสนใจน่ะครับ เอาเป็นว่า ผมรับข้อเสนอน่ะครับ เรื่องเงินลงทุนเดี๋ยวผมจะช่วยล่ะกันน่ะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวน่ะครับ" สึนะเร่งรีบยิ่งขึ้น เมื่อดูเวลาแล้ว ถึงเวลาที่เขาคนนั้นจะกลับมาแล้ว.....


"อ้อ..อีกเรื่องหนึ่งน่ะ ซาวาดะคุง วันมะรืนนี้ ทางเราจะมีงานเลี้ยงเริ่มโครงการ เชิญ ซาวาดะคุงกับผู้พิทักษ์มาด้วยน่ะ ถ้าเป็นไปได้ ให้ผู้พิทักษ์เมฆามาด้วยน่ะ ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย"


"ครับ...งั้นผมขอตัวก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ"
แล้วสึนะก็ออกจากห้องไป

.
................


ตึกๆๆ ตึกๆๆ

เสียงฝีเท้าตามทางเดินดังขึ้น และหยุดอยู่หน้าห้องของ....ผู้พิทักษ์เมฆา ห้องของคนๆนั้น


'เขาคงจะอยู่น่ะ' สึนะคิดในใจ


ก๊อกๆๆ เสียงสึนะเคาะประตูห้องๆนั้น


"เข้ามา" เสียงทุ้มของเจ้าของห้องดังขึ้น


แอ๊ด!! แล้วสึนะจึงเปิดประตูเข้าไป -สู่ประตูนรก...เอ๊ย..ห้องท่านฮิๆๆๆๆๆ

แอร๊ฟฟฟ โดนแม่ยก 18 รุมตึ้บบบ-


"เออ..."


"มีอะไร เจ้าสัตว์กินพืช" เจ้าของห้องนี้
ชายหนุ่มเรือนผมสีนิลเหมือนดวงตา ใบหน้าคมเข้ม น่าหลงใหล หากแต่แฝงความเย็นชาไว้ พูดขึ้น


"คือว่า...คุณฮิบาริ...วันมะรืนนี้ว่างมั้ยครับ" สึนะพูดเสียงสั่นๆ อย่างกล้าๆกลัว


'ให้ตายสิ เวลาอยู่ต่อหน้าคุณฮิบาริแล้วเป็นอย่างนี้ทุกที แถมทำไมใจมันเต้นแปลกๆน่ะ...เฮ้อ เราเป็นอะไรของเรากันน่ะ'


"หึ...มีอะไรงั้นรึ ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญละก็ ขย้ำนายตายแน่ สึนะโยชิ"


"คือ...จะเชิญคุณ...ฮิ..ฮิบาริ ไป...ง..งาน...งานเลี้ยง น่ะครับ"สึนะพูดเสียงสั่น


" งานเลี้ยง...คิดยังไงถึงมาชวนฉัน ฮึ!" ฮิบาริถามเสียงทุ้มๆ

....

"คือ...เขาเชิญคุณฮิบาริไปน่ะครับ"


"...ก็ได้ฉันไป...แต่มีข้อแม้น่ะ นายต้องไปเดทกับฉัน 1 วัน ตกลงมั้ย?"


"หา!!..อะไรน่ะครับ คุณฮิบาริ ดะ...เดทหรอครับบ" สึนะถามขึ้นอย่างตกใจ --*

ซือน้อยเริ่มโดนรุกแว้วๆๆ 555+ ท่านฮิจ๋า...เอาเยยๆๆ


"เอาไงล่ะ สึนะโยชิ..." ท่านฮิเริ่มเข้าโหมดดาร์กแย้วๆๆ -//-


"กะ..ก็ได้ครับ..."


" หึ ดี! งั้นฉันขอมัดจำไว้ก่อนล่ะกัน"


จุ๊บ!!!~ (0--0)


...............................



">///0" >> สีนะ


และฮิบาริก็รับมัดจำแล้วเดินออกไป...-0- แง่ววว

ปล่อยทูน่าต้มน้ำแดงไว้ 1 ตัว -*-


........................

'คุณ..ฮิบาริ...หอมแก้มเรา!!'

***************************************************************

จบไปแล้ว 1 ตอน รั่วได้อีกอ่ะ...


ท่านฮิๆๆๆๆๆๆ หอมแก้มหนูแทนได้มั้ยยยยยยยยยย

-0- เอาเป็นว่า...ปล่อยไรเตอร์บ้าไปก่อนเน้อ แล้วเดี๋ยวมาต่อตอน 2

เย้ววว><
มาต่อเร็วนะค๊า

ปูเสื่อนั่งรอ

ต่อแย้วๆๆๆอ่าแทบไม่มีคนอ่าน+เม้นเลยเยใจนิดๆ 555+ มาอัพน่ะค่ะ ****************************************************************
Blood 1 จุดเริ่มต้น
วันต่อมา...ห้องนอนของทูน่า


Tuna Speak ;

...'คุณฮิบาริ...หอมแก้มเรา 0-0'

....ดีใจที่สุดเลย

............ ผมหลงรักผู้พิทักษ์เมฆาคนนี้มานานมากแล้ว...แต่...มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วล่ะน่ะ ในเมื่อเขาเป็นเมฆาที่โดดเดี่ยว ผมก็ไม่อาจไปพันธนาการเขาไว้ได้ อีกอย่าง...ผมไม่มีความสำคัญมากพอ...ผมถึงต้อง หลงรักเขาไปวันๆแบบนี้ มันทรมานมากๆเลยล่ะ....

"นะ...สึนะ....สึนะ!!!"... เสียงอะไรกัน ผมหรอ...

"สึนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เฮือก!!! 'เสียงยามาโมโตะ เรียกเราหรอ'

"มีอะไรหรอ ยามาโมโตะ" ผมถามเมื่อผมได้สติอีกครั้ง

"เป็นอะไรรึเปล่า สึนะ ดูเหม่อๆน่ะ" ยามาโมโตะ ถามผมอย่างห่วงใย

ยามาโมโตะ...ชายหนุ่มดวงตา+เส้นผมสีดำคล้ายคุณฮิบาริ แต่...เขาเป็นพวก...มองโลกในแง่ดีสุดๆเลยล่ะ 555+

"ผมไม่ได้เป็นอะไร ว่าแต่...ยามาโมโตะมีเรื่องอะไรหรอครับ" ผมตอบไปเพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง

"เฮ้อ....นี้ นายลืมไปแล้วหรือไง วันนี้เราต้องไปงานเลี้ยงแล้วน่ะ ไปเตรียมตัวได้แล้ว ฉันเห็นนายเอาแต่เหม่อยังงี้ทั้งวันเลยน่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า" ยามาโมโตะร่ายผมยาวเป็นชุดแล้วจบด้วยคำถามเดิม --*ไรเตอร์-0...-

" ผมไม่เป็นอะไรจริงๆครับ งั้น...ผมขอไปเตรียมตัวก่อนน่ะครับ"

"อือ ทุกคนรอนายอยู่ข้างล่างน่ะ รถเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เร็วๆล่ะ ไปล่ะ" แล้วยามาโมโตะก็จากไป

จากนั้น ผมก็จัดการแต่งตัวในชุดสูทสีขาวที่จัดมาให้ แต่งตัว ทำผมให้เรียบร้อย และไม่ลืมที่จะหยิบบัตรเชิญไปด้วย...ก่อนออกจากห้องมา

'อ๊ะ!! แล้วเราจะเข้าหน้าคุณฮิบาริได้หรือเปล่าน่ะ' - ง๊ะ ทูน่าน้อยเอ๋ยๆๆ

'แว้กๆๆๆ ทำไงดีๆ อ๊ะ...คุณฮิบารินี่ หล่อจัง -//- คุณฮิบาริในชุดสูทสีดำเทา หล่อมากๆเลยน่ะเนี่ย -0-''อ๊าๆๆๆ เขามองมาทางนี้แล้ว ทำไงดีๆ'

แล้วทูน่าก็เดินเข้าไปหาฮิบาริ+ผู้พิทักษ์ที่รอตนอยู่....

End Tuna speak

เมื่อทั้งหมดขึ้นรถไปงานเลี้ยง โดยรถคันหนึ่งนั่งได้แค่ 2 คนเท่านั้น ยามะนั่งกับโกคุ คุณพี่กับแรมโบ้ มุคุโร่กับรีบอร์น และ...สึนะกับฮิบาริ

แล้วทูน่าก็...เดี้ยงด้วยเอวังประการฉนี้

ในรถของสึนะ+ฮิบาริ
.............................

มีแต่ความเงียบ

เงียบ


เงียบ!!!!!


'โอ๊ยๆๆๆ ไม่กล้าพูดอะไรเลย ทำไงดีๆๆ'

"เออ...วันนี้คุณฮิบาริดูดีจังเลยน่ะครับ"....ทูน่าน้อยก็พูดออกไปจนได้ พร้อมกับคิด
ว่า...'ตรูพูดอะไรออกไปเนี่ย!!!!!'
..........

"ฮึ...งั้นหรอ นายหลงเสน่ห์ฉันงั้นสิ"

"อ๊ะ!! ผมเปล่าน่ะครับ ก็แค่ชมเฉยๆ" ทูน่าน้อยผู้กลัวความผิดรีบแก้ตัว แต่หน้าแดงๆนั้นก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของพี่ท่านไปได้แม้แต่น้อย

ฮิบาริเห็นจึงค่อยๆขยับเข้ามา

" หึ โทษฐานที่นายหลงเสน่ห์ชั้น นายต้องถูกขย้ำ" แล้วคุณพี่ท่านก็ขยับมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ

" อี๊...ผะ..ผม เปล่าจริงๆน่ะคะ...อุ๊บ..."

จู่ๆฮิบาริก็ เข้าประกบปากร่างบาง โดยที่ร่างบางยังไม่ทันได้พูดอะไร จูบที่อ่อนหวาน หากแต่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อร่างสูงพยายามดุรนลิ้นเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง


"อะ...อือ...คะ...คุณ...ฮิบาร...ริ"

เมื่อร่างบางรู้ตัวก็พยายามผลักร่างสูงออกไป


"...ปะ...ปล่อย...ผะ...ผม...นะ...น่ะ...คะ...ครับ....อือ..."

แต่พละกำลังที่อยู่ๆก็หายไป+รสจูบที่ร่างสูงมอบให้ จึงทำอะไรไม่ได้ ร่างบางจึงโอนอ่อนคล้อยตามไปด้วย ทำให้ร่างสูงสามารถควานหาความหวานในโพรงปากร่างเล็กได้ รสจูบที่ทั้งอ่อนโยนและรุนแรง ทำให้ร่างบางเผลอครางออกมา

"...อือ..อ๊า....คะ...คุณ...ฮิบาริ.."

"ว่าไง...เจ้าสัตว์กินพืช"

ฮิบาริถอนจูบออกอย่างเชื่องช้า สบตากับร่างบางตรงหน้า พร้อมละสายตาออกไป พร้อมกับความรู้สึกร้อนที่ลำคอ ของร่างบาง

"อ๊า..." ส่งผลให้ร่างบางเผลอครางออกไป โดยไม่รู้ตัว

ร่างบางพูดไม่เป็นภาษาแต่ร่างสูงก็หาได้หยูดไม่ ร่างสูงขบปากบริเวณลำคอระหงอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะขึ้นมาจูบแผ่วเบาที่เปลือกตา ไล่ลงมากประกบปากอีกครั้ง ก่อนจะพละออกไป ขบติ่งหูของร่างบางเบา ทำให้ร่างบางยิ่งครางหนักออกมาอีก


"...อะ...อ๊า...คุณ...ฮิบาริ...พอ...พอแล้ว..."


แต่ร่างสูงไม่ฟัง เสื้อของร่างบางถูกเปิดขึ้น ทำให้ร่างบางเพิ่มความตกใยจมากขึ้น



" หยุด...หยุดน่ะครับ...ผะ...ผมขอร้อง...." ร่างบางขอร้องร่างสูงแต่

...ร่างสูงเลื่อนหน้ามาประกบปากร่างบางอีกครั้ง รสจูบที่รุนแรง ผิดกับตอนแรก ทำให้ร่างบางตัวสั่นเทิ้ม ด้วยความกลัว และเมื่อร่างสูงละลงมา คลำจุดไตสีชมพูเข้ม ที่แข็งขึ้นอย่างรวดเร็ว ยิ่งทำให้ร่างบาง ปล่อยน้ำตาออกมาในที่สุด


" ฮีก...ฮึก...พอแล้ว...พอซะที...คุณฮืบาริ...ผม...ฮึกๆ"

แต่ร่างสูงไม่สนใจ กลับเข้าครอบครองจุดไตแข็งสีหวานนั้นอย่างรวดเร็ว

ทำให้น้ำตาไหลเพิ่มมากขึ้น จนร่างสูงที่หาความหวานจากจุดไตแข็งสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดและความเค็ม จึงละออกมา ภาพตรงหน้าทำให้ร่างสูงตกใจเป็นอย่างยิ่ง....
*********************************************************

จบแล้ว...ตอน 1 เป็นไงบ้างอ่ะ เราแต่งไม่ค่อยเก่งอ่ะ เพราะเป็นวายเรื่องแรก
อาจไม่สนุกน่ะค่ะ ขออภัยด้วยน่ะ

ขอความกรุณาอ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ ผู้แต่งจะได้มีกำลังใจค่ะ
เดี๋ยวมาอัพต่อน่ะค่ะ ว่างๆน่ะค่ะ

อร๊างงงง ในที่สุดก็ nc แล้วสินะ=w=
สู้ๆจ้า จะเป็นกำลังใจต่อปายยยยย
รอร้อรอ

อัพแล้ว...


********************************************************************
< BlooD 2 งานเลี้ยง

“ ฮึกๆๆ ทำไม...ทำไม...คุณ...ฮิบาริ...ฮือๆ” สึนะน้อยผู้น่าสงสาร ที่เพิ่งถูกท่านฮิขย้ำไปได้ ร้องไห้ ทำให้ฮิบาริต้องหยุดภารกิจขย้ำปลา -0- มาดู


“ 0.0” ฮิบาริเบิกตากว้าง

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ชายหนุ่มที่ตอนนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา และยังมีเลือดซิบออกมาที่มุมปาก แสดงให้เห็นว่าชายหนุ่มกัดริมฝีปากของตน จน เลือดซิบ ที่ลำคอมีรอยแดง 2-3 ปื้น ที่เป็นฝีมือของตน ปากของร่างบางเจ่อเล็กน้อย เจ้าตัวก็ยังร้องไห้ไม่หยุด


ฮิบาริเห็นจึง ละทุกการกระทำ
แล้วสวมกอดร่างบางไว้หลวมๆ พร้อมทั้งลูบผมฟูๆนั้นเบาๆ เป็นเชิงปลอบให้หายหวาดกลัว แต่ถึงกระนั้นร่างบางก็ยังไม่หยุด แต่...กลับขัดขืนแทน


“ฮึก...ปะ..ปล่อย...ปล่อยผมน่ะครับ...คุณอิบาริ...ปล่อย...ปล่อย!!” ร่างบางทั้งทุบตี จิก ข่วนร่างสูงตรงหน้า แต่กลับไร้ผล และแรงก็เริ่มน้อยลงๆ

‘ทำไม...ทำไม เวลาเราอยู่ใกล้...คุณฮิบาริ เราต้อง...รุ้สึกเหมือน เรี่ยวแรงมัน...หายไปหมดเลย ร่างกายมันอ่อนยวบยาบไปเลยน่ะ...เราเป็นอะไรกันแน่’ เมื่อร่างบางในอ้อมกอดยังไม่ยอมหยุดดิ้น


ร่างสูงจึงไปกระซิบที่ข้างหูเบาๆ เพื่อให้ร่างบางหยุดดิ้น


“ถ้าไม่หยุด...ฉันจะทำแบบเมื่อกี้อีกน่ะ” ได้ผล....ร่างบางในอ้อมกอดหยุดดิ้นแทบจะทันทีที่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ


“...ฉัน...ขอโทษ ซาะวาดะ สึนะโยชิ” เป็นผลให้ร่างบางหน้าขึ้นสีบางๆทันที


‘คะ...คุณฮิบาริ พูด...ขอโทษ...’
“...ไม่เป็นไรครับ” ทูน่าน้อยตอบแบบ -0- เมื่อฮิบาริเห็นหน้าแดงๆของร่างบางก็อดคิดไม่ได้ว่า


‘ทำไม...มันน่ารักน่า ก(อ)ด อย่างนี้น่ะ’ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะ...กอด! No กด! ร่างบางเบาๆ

กอดนี้ทำให้ร่างบางรู้สึกหวั่นไหวต่อร่างสูงมากยิ่งขึ้น และยิ่งทำให้หน้าร่างบางสุกเหมือนมะเขือเทศเข้าไปใหญ่ เมื่อร่างสูงหอมแก้มร่างบางไปอีก 1 ฟอดใหญ่ๆ


--* //ท่านฮิ...น่ารักอ่ะ ก(อ)ด ไรเตอร์บ้างจิ – แอร๊ฟ พลั่ก ตุ๊บ เละคาคอม ถ่อสังขารอัพต่อไปๆๆๆๆ --*//
...............................................

งานเลี้ยง



“ปรู๊นนๆๆๆๆ ปรี๊นนนนน ปุ๊นนนนนนนน” เสียงแตร (หรอ) เป่าขึ้นในงานเลี้ยงพร้อมเสียงผู้ประกาศกล่าวขึ้นสร้างความตื่นเต้นแก่คนในงานได้เป็นอย่างดี

...................


“บัดนี้...วองโกเล่ แฟมิลี่.... นำโดย ซาวาดะ สึนะโยชิ ผู้พิทักษ์แห่งวายุ............................................และ ผู้พิทักษ์แห่งเมฆา ฮิบาริ เคียวยะ ได้เดินทางมาถึงแล้วครับ!!!”


พร้อมกับร่างทั้ง 7 เดินเข้ามาอย่างสง่า น่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นจุดเด่นในงานยิ่งนัก


คนแรก หัวสีน้ำตาลฟูๆ ที่วันนี้ดูเข้าทรงดีกว่าธรรมดา กับเสื้อสูทสีขาว เดินนำขบวนมา
ตามมาติดๆ เอกลักษณ์คือหัวสีเงิน กับหน้าตา.... และคำเรียกว่า รุ่นที่ 10 ของเจ้าตัว วันนี้ ใส่ชุดสีเทาอ่อน ภายนอกดูน่าเกรงขาม


แต่สำหรับ ยามาโมโตะ ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ ? กับนิสัยมองโลกในแง่ดีแล้ว เจ้าตัวกลับคิดว่า ดูน่ารัก น่าก(อ)ด มากยิ่งนัก


ต่อมา เป็นเจ้าของฉายา จอมขี้แย...วันนี้เจ้าตัวก็ยังอยู่ในสูทลายวัว --*

และเจ้าหัวสนามหญ้า สุดหูรูด ในชุดสีเหลืองนวลๆ สบายตา กับท่าทางสงบเสงี่ยมไปนิด แต่ก็ยัง....อยู่ดี


ส่วนอีก 2 คนที่เหลือ ที่ทิ้งระยะห่างจากกลุ่มข้างหน้า
คนแรก เป็นชายหนุ่ม ที่ดูไม่สมชาย ดวงตาสองสี ดั่งอัญมณี กับเรือนผมสีพิสุทธิ์ ที่ตอนนี้เหมือนกำลังเดินเลี่ยงใครบางคนในงานอยู่อย่างไรอย่างนั้น


และคนสุดท้าย หน้าตาบอกบุญไม่รับสุดๆ กับเรือนผมและดวงตา สีดำมืดยามรัตติกาล


ทั้งหมดเดินเข้ามาในงาน มีโต๊ะ พิเศษอยู่ 3 ตัว

โต๊ะตัวแรก ของโตเรสจิโร่แฟมิลี่ ทางด้านขวา

โต๊ะถัดมา วองโก้ล่ ตรงกลาง

และตัวสุดท้าย มิลฟีโอเล่ ตรงด้านซ้าย


โต๊ะสามตัวของผู้ร่วมหุ้นในครั้งนี้.....
และ เมื่อทุกคนมากันพร้อมแล้วถือเป็นสัญญาณว่า

......................


งานเลี้ยงในวันนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!!!

งานเลี้ยงที่แสนน่าเบื่อของใครบางคน

งานเลี้ยงที่น่าหวาดระแวงของคนอีกคน

งานเลี้ยงที่มีหลากหลายอารมณ์ที่มากกว่า คำว่า....สนุก!!!

**************************************************************


สั้นไปมั้ยค่ะ ถ้าสั้นไป ขอโทษน่ะค่ะ วันนี้รีบมาอัพค่ะ

อัพต่อค่ะ



BlooD 3 ความลับ(รัก) ของสัปป้า


ในงานเลี้ยง


"ขอเชิญทุกท่านรับประทานอาหารกันก่อน แล้วหลังจากนั้น ขอเชิญหัวหน้าทั้ง 3 แฟมิลี่ มากล่าวคำสุนทรพจน์ครับ"


"อืม....งั้นผมขอตัวน่ะครับ"

สัปป้าน้อยของเราจะไปไหนหว่า


"เอ๋...มุคุโร่คุงไม่ทานอาหารหรอครับ" ทูน่าน้อยถามอย่างเป็นห่วง พร้อมสายตา โมเอ้ -0-

" อ่า...ครับ ผมขอตัวน่ะครับ"



แล้วมุคุโร่คุงก็เดินออกจากงานมาที่สวนด้านนอก


"เฮ้อ..." 0.0 สัปป้าน้อยถอนหายใจ

"มุคุโร่คุง มีเรื่องไม่สบายหรอ" ??


"อ๊ะ...คุณ..."


"หรือว่า...คิดถึงผมใช่มั้ยล่ะ"??

"คะ...ใครจะไปคิดถึงคุณไม่ทราบ คุณเบียคุรัน!" สัปป้ารีบตอบโต่ป๋าทันที -0-


"งั้น...มุคุโร่คุง หน้าแดงทำไมล่ะ" ป๋าเริ่มเข้าโหมด...


"ผะ...ผมเปล่าน่ะ คุณนี่มัน...."

"หึ หึ หึ...ฉันคิดถึงมุคุโร่คุงน่ะ" จู่ๆ ป๋าเบียก็เสียงอ่อนลง ทำให้มุคุโร่หันมามอง แต่...ทำให้มุคุโร่รู้ว่า ตนคิดผิดมากๆ


" อุ๊บ...."

ริมฝีปากหนาประกบกับร่างบางอย่างรวดเร็ว จนร่างบางไม่ทันตั้งตัว

จูบที่อ่อนโยน และอ่อนหวาน ทำให้ร่างบางเคลิ้มไป ลิ้นร้อนเริ่มบุกรุกเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง ตวัดพันเกี่ยวกับลิ้นในโพรงปากนั้น ทำให้ร่างบางรู้สึกตัว


...พลั่ก!



ร่างบางรวบรวมสติดันร่างสูงตรงหน้าออก ทำให้ร่างสูงต้องพละออกมา

"ปล่อยผมน่ะครับื คุณเบียคุรัน...."

"โกรธหรอ มุคุโร่คุง..."

' ป่าวสักหน่อย...แค่อายนี่น่า แต่ ใครจะกล้าบอกล่ะ >///<'

"ปะ...ป่าวน่ะครับ"

" งั้น..."

หมับ!!

" ไปล่ะ รีบเข้าไปน่ะ เดี๋ยวเป็นหวัดเอา "

แล้วเบียคุรันก้เดินกลับเข้าไป ทิ้งไว้แต่เสียงพึมพำเบาๆ กับใบหน้าสีแดงระเรื่อไว้...

" คนบ้า"

......................

ในงาน

"ลำดับต่อไป ขอเชิญท่านเบียคุรัยมากล่าวคำยินดีคร้าบๆๆๆ"

"สวัสดีครับ แขกผู้มีเกีรยติทุกท่าน........................................บลาๆๆๆๆ

วันนี้ผมมีเรื่องจะเรียนให้ทุกท่านทราบ....ผมจะจัดงานหมั้นขึ้น ระหว่างผมกับผู้พิทักษ์แห่งหมอกของวองโกเล่ครับ ขอเรียนเชิญทุกท่านไปในงาน ที่สวน ซารอนน่า ของมิลฟีโอเล่แฟมิลี่ ได้ในวันที่ 24 มกราคม นี้ เวลา 10.30 น. ขอให้ทุกท่านแต่งกายในชุดโทนสีอ่อนน่ะครับ ขอบคุณครับ"

.................
ฮือฮาๆๆๆ เสียงฮือฮาดังไปทั่วทั้งงาน หากแต่ มันกลับไม่ได้เข้าหูร่างบางที่อยู่ข้างล่างเลยแม้แต่น้อย

' เขายังไม่ลืมศัญญานั้น....'


...........................................

15 ปีที่แล้ว

"มุคุโร่คุง...มุคุโร่คุง..." ชายหนุ่ม 10 ขวบ เรือนผมสีพิสุทธิ์ เจ้าของฉายา กล้วยไม้ขาวในปัจจุบัน กำลังเรียกหา

ร่างบางที่นั้งอยู่ท่านกลางสวนดอกไม้ ที่ๆ พวกเขาเจอกันเป็นครั้งแรก

ร่างบางเรือนผมสีน้ำเงินยาว ดวงตาสองสี ดั่งอัญมณีที่สุกสกาว หันไปมองตามเสียงเรียก

" พี่เบียคุรัน..." เสียงใสเรียกชื่อคนที่วิ่งมาหา

" มุคุโร่คุง มาทำอะไรที่นี้" เสียงของร่างสูงสั่นๆ จากการที่เหนือ่ยมาก

" ก้ พี่เบียคุรันไม่ว่างเลยนี่ มีแต่งานๆๆ"

" งั้น...เอางี้น่ะ ไว้ว่างๆ พี่จะพามุคุโร่คุงมาที่นี้ด้วยกันอีก ดีไหม"

"จริงๆเหรอ พี่เบียคุรัน"

" จริงสิ พี่สัญญา"

"ค่ะ"

หากแต่ ทั้งคู่ไม่อาจรู้ได้ว่า อาจไม่สามารถเป็นจริงได้อีก.....

...................................

แต่แล้ว เกิดกบฏขึ้นในมิลฟีโอเล่ ทำให้เบียคุรันต้องย้ายไปอยู่อเมริกา เพื่อความปลอดภัยของตนเอง

" ฮือๆๆๆ พี่เบียคุรัน ใจร้าย... ทำไมต้องไปด้วย...ไม่คิดถึงกันเลยหรอ ฮือๆๆ พี่เบียคุรัน...." เสียงใสร้องไห้
ทำให้ร่างสูงเห็นแล้วยิ่งรู้สึก โกรธ โกรธตัวเอง ที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย โกรธที่ไม่สามารถปลอบใจได้

ได้แต่....หันหลังเดินจากไป....

' มุคุโร่คุง...จะรู้บ้างมั้ยว่า ฉันรักเธอ...ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน เธอที่อยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ มุคุโร่คุง ฉัน...จะไม่ผิดสัญญา ลาก่อน มุคุโร่คุงของฉัน...'

' ฮือๆๆ ทำไม...ทำไมพี่เบียคุรันต้องใจร้ายกับผมด้วย... ทำไมถึงผิดสัญญา ทำไมต้องหนีผมไป ... ฮิอๆๆ พี่เบียคุรัน พี่จะรู้บ้างมั้ยว่า...ผมหลงรักพี่ รักมานานแล้ว ฮือๆๆ ใจร้ายๆๆ พี่ต้องกลับมาหาผมน่ะ กลับมาน่ะ ผมจะรอ ฮือๆๆ'

'มุคุโร่คุง เรามาที่นี้ด้วยกันอีกน่ะ '

'อือ สัญญาน่ะ'

'ได้...พี่สัญญา'

...................


............มุคุโร่คุง...............

คำสัญญาที่ไม่มีวันรู้ว่า จะเป็นจริงหรือไม่.....

และความในใจที่มีอยู่จะเป็นอย่างไร

' พี่รักเธอ มุคุโร่...'

' ผมหลงรักพี่ตั้งแต่แรก พี่เบียคุรัน...'



**************************************************************************



END!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เย้ๆๆๆๆๆ ดีจัยมากมาย 555+

ปล. NO MENT NO UP!!!!!!!!!!!!

หนุกจังค่ะ

ขอบคุน

ขอค้างไว้ก่อนน่ะค่ะ

ช่วงนี้ใกล้สอบ

สอบเสดว่างๆ มาอัพให้ 2 ตอนรวด เลยค่ะ *ถ้าได้

ขอโทดน่ะค่ะ

ติ-ชม ฟิคได้ค่ะ จะได้ปรับปรุง

2 มีนา สอบเสดแล้ว เดวมาอัพเน้อ

แล้วมาอัพอีกนะ อิอิ
รออ่านคู่ของเคียวยะกับสึจังเย่เน้

มาอัพค่ะ สอบเสดแล้ว


เย้!!! ตอนนี้มีอาจไม่หนุกน่ะค่ะ เนื่องจากช่วงนี้ เรา แอบบ้า pot SANAYUKI 555



ต่อเลยดีกว่าเนอะ 555




**************************************************************************************



ตอนที่ 4 เดท 1 วันกะซาตาน (1)




วองโกเล่ แฟมิลี่ในญี่ปุ่น



"...โร่...มุคุโร่ มุคุโร่คุง มุคุโร่คุง!!....."



"อ๊ะ...อะ ครับ มีอะไรหรอครับ..."



"มุคุโร่คุงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูเหม่อๆพิกล" บอสใหญ่แห่งวองโกเล่ถามผู้พิทักษ์หมอกที่ตอนนี้เหมือนกับว่าจะล่องลอยไปแล้ว


...........ลอยไปหานภาแห่งใดสักแห่งบมผืนนภาเก่า.....



นภาที่เรียกว่า




........................................................



เบียคุรัน!



ตั้งแต่วันที่บอสใหญ่แห่งมีลฟีโอเล่ประกาศพิธีหมั้นกระทันหันในวันงานเลี้ยง

สายหมอกคนนี้ก้เป็นแบบนี้มาตลอดถึง 3 วัน



เหม่อลอย ไม่พูด ไม่ทานข้าว จนตอนนี้ร่างกายดูซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด



'เฮ้อ.....เราจะทำยังไงดีน่ะ อีกแค่ไม่กี่วันก้จะถึงวันหมั้นแล้ว' ทูน่าน้อยวิตก

-เออ....อันนี้เค้าเรียกว่า เจือก หรือเป็นห่วงหว่า

-อ้ากๆ ทูน่าเข้าโหมดไฮเปอร์แช่แข็งผู้แต่ง -0--




" รุ่นที่ 10 คร้าบ...รุ่นที่10!!" เสียงไดนาไมต์น้อยดังมา



"มีอะไรหรอ โกคุเทระคุง"



"มีคนมาขอพบรุ่นที่ 10 ครับ" โกคุเทระที่ยังไม่หายเหนื่อย

-หอบลิ้นห้อย-




-น่าสงสารวุ้ย เป็นผู้พิทักษ์หรือเบ๊หว่า......อ้ากๆๆ ตายหนที่ 2-





................เข้าเรื่องเหอะ........................





"อืมๆ เดวผมไปน่ะ"




"ครับ"




..............................................



ณ ห้องรับรอง




"อ้าว....ผมนึกว่าใคร คุณเบียคุรันมีเรื่องอะไรหรอครับ




"....คือฉันมีเรื่องจะขอให้ช่วยน่ะ" ป๋าเบียมีเรื่องมาขอร้องทูน่า 0.0



"ถ้าเป็นเรื่องของหัวใจก้คงต้องไปจัดการเอาเองน่ะครับ"



"เอ๊....." พร้อมทำหน้าโมเอ้เลกน้อย 555




"ก้...เรื่องของมุคุโร่คุงไงครับ ผมรู้น่ะ"




"เอ่อ..." ป๋าจนตรอกแว้วๆๆ



"เอ่...รู้สึกว่าจะอยู่ที่สวนน้ำพุล่ะมั้งน่ะ เฮ้อ มุคุโร่คุงนี้น่าสงสารเนยอะ....ว่ามั้ยครับ คุณเบียคุรัน" ทูน่าเริ่มเข้าโหมดดาร์ก




"ฉะ.....ฉันไม่ได้......เฮ้อ...เอาเป็นว่าขอบคุนน่ะ ไปล่ะ"

และแล้วป๋าเบียก้ถูกทูน่าต้อน -/-




"ครับ...โชคดีน่ะครับ.."





"เดวนี้สัดกินพืชกลายเป็นสัดกินเนื้อแล้วหรือไง หึ" เสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้นในเงามืด




"อ๊ะ...คุณฮิบาริ มาตั้งแต่เมื่อไรครับ"

นั้น กลับมาเป็นทูน่าน้อยสุดโมเอ้ ><~




“ก้ตั้งแต่เรก...”



“อ่า...คือว่า”




“ป่ะ...เรวๆ”




“เอ๊!...อะไรหรอครับ” นั้น งง ไม่รุเรื่อง

–แล้วไรเตอร์รุเรอะ-...ไม่รู้ _ _-




.........................




“ตามสันยาไง” ท่านฮิเริ่มมีน้ำโห โหะๆๆ –เกี่ยว?



“…”



‘สันยา.....ไรหว่า อ๊ะ หรือว่า....>//<’ แล้วกับมาโมเอ้ต่อ- 0-




“หรือว่าลืม....จะได้ช่วยเตือนความจำให้”

และตามมาด้วยอุปกรณ์ประกอบฉากนามว่า ทอนฟา รอยยิ้มเหี้ยมพิฆาต(ทูน่าและไรเตอร์) --*




“อ่า...ไม่ลืมคร้าบ....อี๊...” นั้น นิสัยเก่ามาแย้ว...




“ดี งั้นไปได้แล้ว สายแล้ว”







กล่าวจบท่านก้เดินนำลิ่ว ทิ้งทูน่าชักแง่กๆ ดิ้นตามไป - -*







ณ ที่เดทของท่านฮิ -โฮะๆ-




"ถึงแล้ว"



"... เออ ที่นี้ที่ไหนกันครับ"



ทูน่างง




"ตลาดขายอาวุธมาเฟีย"



“อี๊....แล้วมาที่นี้ทำไมกันครับ” ง่ะ กับมาเป้นทูน่าวัยละอ่อนอีกแย้ว -0-



‘เดทของคุณพี่ท่านนี้คือ ที่ตลาดขายอาวุธเนี่ยน่ะ -0- แต่...จะว่าไป ก้ดีน่ะ จะได้ดูพวกแก๊งผิดกดหมายด้วย หึๆ’



-เออ......ไอโหมดดาร์กนี่มัน.....-




ปล.ในเรื่อง ทูน่าจะเป็นบอสของวองโกเล่ เป็นผู้ใหญ่ – 10 ปีข้างหน้าอ่ะ- แต่จะเป็นบางครั้งที่นิสัยจะเป็นเหมือน 10 ก่อนบ้าง คือเวลาที่ประหม่า ปรามานเนี่ย แต่ตามปกติก้ บอสหมาป่า 555+




*********************************************************************


จบแล้ว 1 ตอน เราคิดว่าเดวตอนบ่ายน่ะจะมาอัพน่ะ

ถ้ามีเวลา 555+

สนุกดีค่า รออ่านต่อนะ ><

เอิ่ม ที่เดทของท่านฮินี่แปลกๆ นะ แหะๆ

555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

^
- - +++
เรปบนเป็นอะไรมิทราบค่า ?
เพิ่งออกมาจากหลังคาแดงหรือไงค่า ?

เห็นด้วยกับพี่ออย

= ="

หลังคาแดงยังคิดแล้วคิดอีก ที่จะรักษา - - ++

มาเป็นแถบ -0- ปล. ฮานิยายนู๋ หรือ บ้ากันแน่นิ นู๋งง มาแจ้งนิสๆ หลังจากถูกแม่จับเรียนไปเรียบร้อย และแล้ว ก้จบคอร์ส......ๆๆๆๆๆๆๆๆ เย้ๆๆๆ ได้ถกษ์อัฟแย้วๆๆๆ



รอคอยได้เลยเคอะๆ

อัพๆๆ

จะมาแจ้งว่า เดียวช่วงนี้นู๋จะต้องไปเรียยนพิเสดแล้ว

คาดว่า กำหนดการที่แน่นอนว่าจะมาอัพ น่าจะเปน ช่วงสงกรานต์คริๆ

ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคริ

หุหุ หนุกดี

หนุกดีค่า~หนูซือแกโมเอ้มากมาย

จะติดตามนะคะ

หนุกดีๆ

สนุกมากเลยครับหวานหยดย้อย