ดูรีบอร์น(หนังสือ)แบบแปลไทย

by อิริเอะ โชอิจิ Sat 07 Nov 2009, 20:44

อยากดูตอนใหนบอกผมนะ(จะหามาให้แบบแปลไทย)

Reborn Ch 219

หน้า 1
Reborn! Target 219 : ความจริง

----------“อิริเอะ โชอิจิ นับตั้งแต่เสร็จสิ้นการทดลองครั้งใหญ่...
เขาวางแผนอะไรไว้ เขากำลังคิดอะไรอยู่? และในตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน...”-------------

หน้า 2
----------“สถานภาพที่ไม่น่าเชื่อของอิริเอะ โชอิจิ”----------
ใครก็ไม่รู้ : อะไรนะ!? นายเป็นพวกเดียวกันกับพวกเรา!?
โชอิจิ : ช..ใช่แล้วล่ะ...
โชอิจิ : ตามปกติฉันจะถูกจับตามองตลอด24ช.ม. โดยพวกผู้ติดตามและกล้องที่จะส่งข้อมูลตรงไปยังคุณเบียคุรัน ต้องขอบคุณพวกนายที่ช่วยทำให้มันพัง ในที่สุดฉันก็สามารถพูดได้โดยที่พวกมิลฟิโอเล่จะไม่รู้เรื่อง...
โชอิจิ : อา...ฉันเฝ้ารอเวลานี้มาตลอด.....

หน้า 3
โชอิจิ : ที่จะสามารถเจอกับพวกนายที่นี่ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ นี่เป็นเป้าหมายที่พวกเราได้วางแผนกันมาตั้งแต่แรก
สึนะ : เป้าหมาย...?
โกคุเทระ : นะ..นี่แกกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่!?
โชอิจิ : จริงอยู่ที่พวกนายถูกพามายังยุคนี้เพราะว่ามิลฟิโอเล่ต้องการวองโกเล่ริง แต่ว่านับตั้งแต่ที่พวกนายมาถึงยุคนี้ ฉันพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพาพวกนายมาให้ถึงที่นี่ ตามแผนลับที่พวกเราได้วางเอาไว้โดยไม่ให้พวกมิลฟิโอเล่รู้

หน้า 4
โชอิจิ : เพื่อที่พวกนายจะได้สามารถฝึกฝนและแข็งแกร่งขึ้น
โชอิจิ : มีเรื่องร้ายๆหลายอย่างเกิดขึ้นก็จริง... สำหรับเรื่องพวกนั้นฉันต้องขอโทษจริงๆ...
โชอิจิ : แต่..พวกนายก็ได้ฝึกฝนและแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในช่วงเวลาสั้นๆ เพื่อที่พวกนายจะสามารถเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึงได้ นี่เป็นเพียงทางเดียว!!
รีบอร์น : สำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง...?

หน้า 5
โชอิจิ : ใช่แล้ว!! ฉันไม่ใช่ศัตรูที่พวกนายกำลังตามหาอยู่
โกคุเทระ : ไอ้เวรเอ๊ย!! แกนั่นแหละที่เป็นคนทำเรื่องพวกนี้ขึ้นมา!! แกนั่นแหละคือคนที่ทำให้พวกเราทุกคนต้องเจอเรื่องแบบนี้!!
ใครก็ไม่รู้ : โกคุเทระพูดถูก!! ใครมันจะไปเชื่อเรื่องที่นายพูด!?
โชอิจิ : ดะ..เดี๋ยวสิ! ลองคิดดู! ถ้าฉันต้องการจะฆ่าพวกนายล่ะก็ ฉันก็คงจะฆ่าไปตั้งนานแล้ว!!
โชอิจิ : ไม่ว่ามิลฟิโอเล่จะลดการป้องกันลงสักแค่ไหน พลังไฟของพวกนั้นก็ยังเหนือกว่าพวกนาย แทนที่จะสับเปลี่ยนตัวพวกนายทีเดียวพร้อมกันทั้งหมด ฉันก็ทำให้แน่ใจก่อนว่าตัวของพวกนายในอนาคตจะสามารถสอนและฝึกให้กับพวกนาย ทุกคนที่มาจากอดีตได้
โชอิจิ : แล้วก็เมื่อพวกนายเข้ามาที่นี่ ที่จริงฉันก็ควรจะเคลื่อนย้ายฐานทัพนี้ให้พวกนายเข้ามาได้ง่ายๆแล้วก็ค่อย จับตัวไว้พร้อมกันทั้งหมด แต่ถ้าฉันทำแบบนั้นพวกนายก็จะไม่ได้รับประสบการณ์อะไรเลย ดังนั้นฉันถึงได้ถ่วงเวลาที่จะทำแบบนี้เอาไว้!!

หน้า 6
โชอิจิ : ไม่ใช่แค่นั้น... นี่พวกนายคิดบ้างหรือเปล่าว่าทำไมอี้ผิง, ซาซางาวะ เคียวโกะ และมิอุระ ฮารุ ถึงได้ถูกพาตัวมาจากอดีตด้วย ทั้งๆที่พวกนั้นไม่ได้เป็นผู้พิทักษ์?
โชอิจิ : เพราะพวกนายจะแข็งแกร่งมากขึ้นเมื่อมีผู้คนที่พวกนายต้องการจะปกป้อง พวกเราจึงตัดสินใจว่านี่เป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงได้ จริงๆแล้ว...
สึนะ : นายทำยังงั้นได้ยังไง...!! มีเหตุผลอะไรกัน!? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเคียวโกะจังหรือคนอื่นๆแล้วจะทำยังไงกัน!?
สึนะ : แล้วก็ไม่ใช่แค่นั้น!! ก่อนที่จะเริ่มฝึกน่ะ ยามาโมโตะกับโกคุเทระคุง หรือแม้แต่รัลก็ยังเกือบเอาชีวิตไม่รอด!!

หน้า 7
โชอิจิ : ...ถ้าหากว่าเป็นแบบนั้น... มันก็ช่วยไม่ได้.....
โกคุเทระ/โคลม : [เป็นคำอุทานกึ่งด่าไม่รู้จะแปลยังไงดี]
โชอิจิ : อุ....นี่ฉันก็พยายามทำตามแผนให้ดีที่สุดแล้วนะ!! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นฉันเองก็แย่เหมือนกันนั่นแหละ!! เรื่องนี้มันซีเรียสมากกว่าที่พวกนายคิดมากนะ!! แล้วแผนนี่น่ะส่วนหนึ่งมันก็เป็นความคิดมาจากตัวนายเองในอนาคตด้วย สึนะโยชิคุง!!

หน้า 8
สึนะ : ความคิดของฉัน...!?
โชอิจิ : แผนนี้น่ะถือเป็นความลับอย่างที่สุด คนที่รู้ก็มีแค่ตัวฉัน ตัวนายในอนาคต แล้วก็ฮิบาริ เคียวยะในอนาตตเท่านั้น และแผนนี้ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็จะไม่เปิดเผยกับคนอื่นๆด้วย และนั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมฮิบาริในอนาคตถึงได้รู้เรื่องการบุกจู่โจมของพวก เราได้
คุซาคาเบะ : อะไรกัน...
โชจัง : ยิ่งกว่านั้น ตัวของนายในอนาคตน่ะไม่ยอมรับความคิดที่จะเอาคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาร่วม ด้วยจนถึงที่สุด แต่สุดท้ายเขาก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นในการที่จะทำให้ตัวเองในอดีตเติบโต ขึ้นได้
สึนะ : ระ..เรื่องจริงเหรอ... ฉัน..ฉันเป็นคนทำเรื่องนี้...?
รัล : เป็นไปไม่ได้!! ฉันรู้จักนิสัยของซาวาดะดี!!

หน้า 9
โกคุเทระ : ใช่แล้ว!! บอสไม่มีทางยอมให้เด็กต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรอก!!
โชอิจิ : โอยยย~
โชอิจิ : ไม่เห็นรึไงว่าทำไมสถานการณ์มันถึงได้แย่แบบนี้!? ก่อนอื่นหัดฟังที่ฉันจะพูดให้จบก่อน!!
สปาน่า : .....โชอิจิ....อารมณ์เสียแล้ว...
โชอิจิ : ถ้าพวกเราไม่ยอมเสี่ยงพนันกับการที่จะสามารถมาถึงยังจุดนี้ พวกนายทุกคน เพื่อนของพวกนายทุกคนก็จะต้องถูกทำลาย!! ที่จริงแล้ว! ผู้คนมากกว่านั้น... หรือที่เลวร้ายกว่านั้นก็คือมนุษยชาติทั้งหมดจะต้องตกอยู่ในวิกฤติกาล!!
สึนะ : มนุษยชาติ... อยู่ในวิกฤติกาล…?
รีบอร์น : เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึงที่นายพูดเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้ใช่ไหม?

หน้า 10
โชอิจิ : หือ? อ่า..ใช่แล้ว.....
สึนะ : ...รีบอร์น!?
รี บอร์น : ฉันคิดว่าพวกเราน่าจะเชื่อคำพูดของเขาได้ เพราะว่าเขาสามารถให้คำตอบในเรื่องที่ฉันสงสัยได้เกือบทั้งหมด และข้อมูลเหล่านั้นทั้งหมดก็สอดคล้องกันด้วย
โกคุเทระ : คุณรีบอร์น...
โชอิจิ : ขะ..ขอบคุณ... ใช่แล้ว...ศัตรูที่แท้จริงของพวกนายก็คือ...คุณเบียคุรัน

หน้า 11
สึนะ : ฉันรู้... อ๊ะ [คิด : ทำไมฉันถึงพูดว่า”ฉันรู้”ล่ะ...?] --------(งานเข้าแล้วไง...มีประเด็นใหม่มาอีกแล้ว)
โชอิจิ : เบียคุรัน(อ้าวๆ เลิกเรียกว่าคุณแล้วเฟ้ย!) ไม่มีทางที่จะหยุดรวบรวม7^3และควบคุมโลกนี้... เขาเรียกแผนการนี้ว่า “แผนการทรีนิเซ็ต(7^3 policy)”.....
โชอิจิ : ถ้าหากว่าเขาทำในสิ่งที่ต้องการได้สำเร็จ พวกนายก็จะได้เห็นนรกที่เลวร้ายเกินกว่าที่พวกนายจะจินตนาการได้... ไม่ว่าใคร องค์กรหรือประเทศไหนก็ตามที่ไม่ทำตามเขาจะต้องถูกกำจัดทิ้ง.....
รีบอร์น : ถ้าหากเป็นอย่างนั้น ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่เรื่องนึง ทำไมนายถึงได้ช่วยเบียคุรันมาจนถึงตอนนี้?

หน้า 12
รี บอร์น : ถ้านายไม่ใช้บาซูก้าทศวรรษส่งวองโกเล่ริงมาที่ยุคนี้ เขาก็จะไม่สามารถทำตามแผนให้สำเร็จได้เลยไม่ใช่เหรอ? แบบนี้ก็ดูเหมือนว่านายช่วยย่นเวลาให้เขาได้เยอะเลยนะ
โชอิจิ : ...ก็จริงอยู่... แต่ยังไงก็ตามถึงฉันจะไม่ช่วย เขาก็ต้องหาทางที่จะส่งพวกนายมายังยุคนี้ได้อยู่ดี... อีกอย่างหนึ่งคือมันยังมีอีกเหตุผลนึงที่ทำให้ฉันต้องใช้วิธีนี้ เพราะว่าทางเดียวที่จะหยุดเขาได้จำเป็นที่จะต้องทำในยุคนี้
โชอิจิ : ทางเดียวที่จะผนึกพลังของเบียคุรันและเอาชนะเขาได้นั้น อยู่ที่ในยุคนี้!!

หน้า 13
ทุกคน : พลัง!?
โชอิจิ : ดูเหมือนว่าคงต้องใช้เวลานานเพื่ออธิบาย แต่.....หือ?
โชอิจิ : อ๊า! ฉันลืมเรื่องของพวกนั้นซะสนิทเลย!!
โชอิจิ : นี่พวกนายได้รับการติดต่อจากกองบัญชาการใหญ่ของวองโกเล่บ้างหรือยัง?
รีบอร์น : ยัง...?
โชอิจิ : ยังไม่ถึงเวลานี่นะ...? ใช่แล้ว มันยังไม่ถึงเวลา...
โชอิจิ : อุ...ฉันชักเริ่มเครียดอีกแล้ว...
สึนะ : เกิด..อะไรขึ้น...?
โชอิจิ:การพนันคราวนี้ เรื่องที่จะพาพวกนายผ่านความยากลำบากมาจนถึงที่นี่เพื่อจะกำจัดเบียคุรัน...มันเป็นแค่ด่านแรก แต่มันยังมีด่านที่สองที่พวกนายจะต้องผ่านไปให้ได้ด้วย!!

หน้า 14
สึนะ : อึก? นี่พวกเรายังต้องสู้ต่ออีกเหรอ?
โชอิจิ : เอ๊ะ? อะ..ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างงั้น ฉันต้องการจะให้พวกนายพักและรักษาอาการบาดเจ็บกันสักระยะ แต่ไม่ว่ายังไงความอยู่รอดของพวกเราทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับด่านที่สองนี่แหละ
สึนะ : แล้วมันคืออะไรกันล่ะ? ด่านที่สองอะไรนั่นน่ะ?
โชอิจิ : นายคงเคยได้ยินใช่ไหมว่าในตอนนี้พวกวองโกเล่ได้รวบรวมเครือข่ายและพันธมิตรทั้งหมดเพื่อที่จะต่อสู้กับมิลฟิโอเล่
สึนะ : อา...พอนายพูดถึงเรื่องนี้...
โชอิจิ : ถ้าหากว่าพวกนั้นทำพลาด ทุกอย่างก็จะยิ่งยากขึ้นไปอีก... กุญแจที่สำคัญที่สุดก็คือ...การต่อสู้ของกองกำลังหลักในอิตาลี

หน้า 15
ธงอย่างหรู : หน่วยล่าสังหารของวองโกเล่รุ่นที่ 9
ธงห่วยๆ : ฉันไม่ยอมรับวองโกเล่รุ่นที่ 10!
ลุซซูเรีย : อืม..ช่างเป็นธงที่สวยจริงๆ โอ..เลวี่ นายนี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้บอสอารมณ์ดีเลยนี่นะ หืม~
เบล : ฮี่ๆๆ~ ยังไงเขาก็เป็นพวกตาแก่อารมณ์บูดอยู่ดีนั่นแหละ ไม่ว่านายจะทำอะไรก็เหอะ
เลวี่(ที่ดูสิ้นคิดเหมือนจะแค่ติดหนวดกับธงเพิ่ม) : ฮึ่ม
สควอลโล : โว้วววววววววว!!

ดูรีบอร์น(หนังสือ)แบบแปลไทย 16-17-2