เรื่องY

by khemlovetatar__Bossfamily Thu 22 Oct 2009, 15:44

'ฮิบาริ'......

"อ๊ะ!"

ร่างบางมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างแปลกใจ

"ที่ไหนเนี่ย!?"

ฮิบาริ เคียวยะมองไปรอบ ๆ กาย ตอนนี้ เขาอยู่ท่ามกลางต้นซากุระมากมาย สายลมอ่อนโยนพัดพริ้วมาอย่างนุ่มนวล เด็ดดึงดอกไม้งามสีชมพูให้ร่วงโรยลงมา ล่องลอยอยู่กลางอากาศก่อนจะร่วงหล่นกระทบพื้นหญ้าสีเขียวอย่างนุ่มนวล

"ทำไมเราไม่รู้สึกอะไรเลย?"

ฮิบาริสงสัย ปกติเขาต้องโซซัดโซเซไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงไม่เป็นอะไรเลย...ร่างบางยื่นมือออกไปรองรับดอกซากุระที่ร่วงโรยลงมาหาอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมของดอกไม้ไม่ได้ทำร้ายสติของฮิบาริเหมือนที่แล้ว ๆ มา

'ฮิบาริ เคียวยะ.....'

"ใครกัน!?" ฮิบาริหันไปตามเสียง แต่ไร้วี่แววของใคร ๆ เขามองซ้ายมองขวาไปรอบ ๆ แต่หายังไงก็ไม่เจอ

'ฮิบาริ....'

"ใคร!? ออกมาซะ!?"

หมับ....

"อ๊ะ!"

จู่ ๆ โลกทั้งใบก็มืดสนิท แผ่นหลังบางรู้สึกได้ถึงอกแกร่งของใครบางคนจากด้านหลัง มือใหญ่ปิดตาเขาเอาไว้ ลมหายใจอุ่นรดข้างหูพร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยน

'ไม่เป็นไร...อยู่กับฉัน...แล้วซากุระก็ทำอะไรนายไม่ได้หรอก....'

"ใคร...."

แต่ร่างบางไม่ได้รับคำตอบใด ๆ นอกจากความอบอุ่นจากอ้อมกอดอันอ่อนโยนนี้ อบอุ่นเสียจนฮิบาริ...ไม่อยากออกห่าง...

................... 'ฮิบาริ' ....................

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!

"เฮ้ย!!"

ฮิบาริ เคียวยะ สะดุ้งตื่นจากฝัน ก่อนจะหอบหายใจหนัก มองนาฬิกาบนหัวเตียงที่ส่งเสียงร้องดัง เขาถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือไปปิดเสียงของนาฬิกา

"ฝันเหรอ....." ร่างบางพึมพำ "ใครกันนะ...."

'ฮิบาริ'.....น้ำเสียงคุ้นหู....ใครกันนะ?

....................

เทศกาลชมดอกซากุระ....เป็นเทศกาลที่ใครหลาย ๆ คนต่างชื่อนชอบเป็นพิเศษ เพราะนอกจจะได้ชื่นชมความงดงามสีชมพูของดอกซากุระแล้ว ยังสนุกสนานและอบอุ่นไปด้วยบรรยากาศแบบครอบครัว เพื่อนฝูงที่มาร่วมชมด้วย

"รุ่น 10 คร้าบ~! ไม่ดูซากุระกันเถอะครับ!!"

โกคุเทระ ฮายาโตะ (คนที่คิดว่าตัวเองเป็น) มือขวาของรุ่นที่ 10 แห่งวองโกเล่ แฟมมิลี่ ซาวาดะ สึนะโยชิ

"รุ่น 10 คร้าบ!!"

ร่างสูงมาแกปากร้องอยู่หน้าบ้าน พอดีกับที่ร่างบางของว่าที่รุ่น 10 โผล่ออกมาพอดี

"โกคุเทระคุง!" ร่างบางยิ้มทักทาย ร่างสูงยิ้มตอบก่อนจะรีบเอ่ย

"ไปดูซากุระกันเถอะครับรุ่น 10!! ผมอุตส่าห์จองที่ดี ๆ เอาไว้ให้แล้วนะครับ!!"

"อ๊ะ! งั้นก็พอดีเลยสิ!!" สึนะร้องยิ้มกว้าง โกคะเทระยิ้มแป้นเป็นปลื้มที่ทำให้ร่างบางยิ้มได้ "ยามาโมโตะก็มาชวนฉันเหมือนกันนะ ตอนนี้กำลังช่วยแม่จัดของอยู่เลย"

"หา!!?" ร่างสูงอ้าปากค้าง ก่อนจะกัดฟันกรอด "ไอ้เจ้าบ้าเบสบอลมันบังอาจตัดหน้าฉันเหรอว่ะ!!"

"ไง โกคุเทระ" ยามาโมโตะออกมาจากบ้านพร้อมข้าวของมากมาย "ไปดูซากุระเหมือนกันเหรอ"

"แกบังอาจนัก!! เละไปซะเถอะ!!" ร่างสูงควักระเบิดออกมาจากกระเป๋า สึนะร้องเสียงหลงก่อนจะเข้าไปห้าม

"ดะ เดี๋ยวซี่! ใจเย็นไว้โกคุเทระ"

"แค้นนี้ต้องชำระ!!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า" ยามาโมโตะหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ

"เดี๋ยวก่อน!! ใจเย็นก่อน!! ระ เราไปดูซากุระด้วยกันดีกว่าน่าโกคุเทระคุง!!"

ร่างสูงชะงัก ก่อนจะมองร่างเล็กข้างกาย "รุ่น 10....ชวนผมไปดูดอกซากุระเหรอครับ"

"อา ใช่ๆ ไปดูด้วยกันนะ!" ร่างบางเริ่มโล่งใจเมื่อเห็นโกคุเทระเก็บระเบิด

"รุ่น 10 คร้าบ!!"

ร่างสูงกอดร่างบางแน่นอย่างปลื้มอกปลื้มใจ ดีใจสุด ๆ สึนะหน้าตาเหรอหรา ก่อนจะหน้าแดง "กะ โกคุเทระ!"

"พวกนายจะมาจู๋จี๋อะไรกันหน้าบ้านเนี่ย!" รีบอร์นเดินออกมาจากบ้าน

สึนะหน้าแดงขึ้นก่อนจะดันตัวออกห่างร่างสูง ส่วนโกคุเทระยิ้มแป้นอย่างอารมณ์ดี

"ไปช่วยคุณแม่ขนของสิเฟ้ย"

"อะ อืม..." สึนะทำท่าจะเดินเข้าบ้านแต่ร่างสูงขวางไว้ก่อน

"ไม่ต้องห่วงครับรุ่น 10 เดี๋ยวผมจัดการเอง ในครัวใช่มั๊ยครับ"

"อืม แต่ว่า...." แต่ก่อนจะได้เอ่ยอะไร โกคุเทระก็วิ่งเข้าไปในบ้านเสียแล้ว

"แต่ว่า เบียงกี้...." สึนะพึมพำ

"อ๊ากกกกกก!! อ่อก!!"

ตึง!!

"ต๊าย! โกคุเทระคุง!!"

สึนะรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีเมื่อได้ยินเสียงแม่เขาอุทานดังลั่น

และคณะชมซากุระก็เดินทางไปยังสวยซากุระของเมือง และเมื่อมาถึง ทุกคนก็จะเห็นผู้คนมากมายมาชมดอกซากุระบานกันอย่างคับคั่ง โกคุเทระรีบพาทุกคนไปยังที่ ๆ เขาจองเอาไว้แล้วให้

"โห เลือกที่ได้ดีนิโกคุเทระ" รีบอร์นเอ่ย

"เก่งมากเลยนะโกคุเทระ" สึนะชม ยิ้มน้อย ๆ ร่างสูงยิ้มอย่างภูมิใจ

ขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันจัดของ ยามาโมโตะเหลือบไปเห็นใครบางคนที่คุ้นตา เขารีบเดินออกจากกลุ่มเพื่อเดินไปหาร่างบางทันที.....

....................

ฮิบาริ เคียวยะ ลังเลว่าจะเข้าไปชมดอกซากุระดีมั๊ย แต่แค่กลิ่นของซากุระลอยมาตามลมก็แทบทำให้เขามึนหัวนิด ๆ แล้ว เลยตัดสินใจไม่เข้าไปชมดีกว่า กลับบ้านไปนอนยังจะดีกว่าซะอีก

หมับ....

"ไง ฮิบาริ"

ร่างบางหันไปมองคนที่คว้าข้อมือตนไว้ พบร่างสูงของยามาโมโตะยิ้นส่งยิ้มอารมณ์ดีมาให้ บาริรีบดึงมือออกจากการเกาะกุมก่อนจะเอ่ย

"อะไรของแก!?"

"ไม่มาดูซากุระด้วยกันเหรอ"

ฮิบาริแปลกใจว่าทำไมยามาโมโตะต้องมาชวนเขาด้วย "ไม่"

"จริงสิ...นายยังเป็นโรคซากุระโซซัดโซเซอยู่สินะ"

"แล้วไง"

"ก็แย่น่ะสิ"

"เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง!" ร่างบางทำท่าจะเดินหนีจากไป

"อ๊ะ! เดี๋ยวสิ!!"

มือใหญ่คว้าข้อมือบางเอาไว้อีกรอบ ก่อนจะส่งยิ้มกว้างมาให้ "เอางี้...ฉันจะพานายไปดูซากุระนะ"

"หา!!?"

"มีที่ ๆ หนึ่ง ต้นซากุระสวยมาก แต่ที่นั่นไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าอยู่ไหน ตอนนั้นฉันไปส่งซูชิแล้วหลงทางเลยเจอที่ตรงนั้นเข้า"

"แล้วมาบอกฉันทำไมเล่า แกอยากจะไปก็ไปเองดิ!!"

"ไม่ได้หรอก เทศกาลซากุระหนึ่งปีมีครั้ง เกิดพลาดไปก็น่าเสียดายแย่ นายก็ชอบซากุระไม่ใช่เหรอไง" ร่างสูงยิ้ม ก่อนจะจับมือเรียวแน่น "ไม่ต้องห่วงน่า ฉันจะอยู่ข้างนายเอง ไปกันสองคนก็ได้"

"ไม่! ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ"

"ไปกันเถอะ!!"

ร่างบางอ้าปากจะค้านแต่ถูกลากไปเสียแล้ว ตอนแรก็ขัดขืน พยายามสะบัดมืออก จะใช้ทอนฟาก็ไม่ถนัดอีก เพราะยามาโมโตะจับมือแน่นเลย เลยกลายเป็นต้องยอมแต่โดยดี

"เอาละ ปิดตาไว้นะ"

จู่ ๆ มือใหญ่ก็ปิดตาของฮิบาริเอาไว้ ร่างบางแลปกใจ รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด....

"ทีนี้เดินไปเลยนะ นายต้องชอบแน่ฮิบาริ"

เสียงทุ้มข้างหูเอ่ย พรอ้มกับความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ร่างบางเดินไปตามที่ร่างสูงบอก

"ถึงแล้ว!"

เสียงทุ้มร้อง ก่อนจะเอามือออกจากดวงตาของร่างบาง ฮิบาริกระพริบตาสักครู่ ก่อนจะมองรอบ ๆ อย่างตกใจ

"มะ เหมือนกันเลย...."

ภาพแห่งความฝันปรากฎอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง และคราวนี้มันคือของจริง

"สวยใช่มั๊ยละ"

ยามาโมโตะเอ่ยมองร่างบางที่เงยหน้ามองกลีบซากุระสีชมพูร่วงโรยลงมาตามกระแสลมอันอ่อนโยน

"อ๊ะ...." ร่างบางเริ่มมึนหัว ก่อนจะเซตัวเหมือนจะล้ม ดีที่ร่างสูงประคองเอาไว้ได้

"ไม่เป็นไรนะ" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพาร่างบางมาใต้ต้นซากุระ และประคองให้ร่างบางนั่งลงอย่างนุ่มนวล โดยร่างสูงใช้ตัวเองเป็นที่พิงและให้ร่างบางพิงอกแกร่ง "อยู่กับฉัน ซากุระทำอะไรนายไม่ได้หรอก...."

ร่างบางคุ้นเคยกับประโยคนี้...น้ำเสียงแบบนี้....

"ชอบมั๊ย ซากุระน่ะ"

ร่างบางเพียงพยักหน้า ก่อนจะซบอกแกร่ง หลับตาพริ้ม

อา....มึนหัวแฮะ.....แต่.....อบอุ่นจัง.....

อบอุ่นเหลือเกิน...แต่ทำไมนะ....ทำไมถึงยอมให้กับคน ๆ นี้ง่ายดายขนาดนี้

เพราะดอกซากุระที่ทำให้มึนหัวนี่ละมั้ง.....เลยทำให้เขาทำอะไรแปลกๆ...

หรือจะเป็น....อ้อมกอดของคน ๆ นี้กันนะ.....

ขอให้อ่านกันสนุกนะ