Varia fic[เจ้าสาวสควอโล่+เจ้าบ่าวซันซัส] story 1

[happybobay]

เราแต่งในเว็บ เด็กดี สำหรับใครที่ยังไม่เคยอ่านก็ลองมาอ่านดูนะคะ มันอาจจะไม่สนุกเท่าไหร่
http://writer.dek-d.com/hayato_bobay/writer/view.php?id=539100
นี่เป็น นี่ไอดี ของเรานะคะ
คอมเม้นต์วิจารณ์กันด้วยนะคะว่าเป็นยังไง

ฟิคนี้จะดีหรือไม่ดีก็แล้วแต่ผู้อ่านจะวิเคราะห์

ตระกูลสเปลบี เป็นตระกูลนักฆ่าในอิตาลีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง กระจายไปทุกทั้วสารทิศของมุมต่างๆของโลก(จะเว่อร์ไปไหน) ตระกูลสเปลบีมีลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนอยู่หนึ่งคน เธอมีชื่อว่าสควอโล่ เธอมีเกษาสีเงินยาวเหยีนดตรงจรดหลัง มีตาสีเขียวน้ำทะเลมีรูปร่างที่งดงาม มีวาจาอ่อนหวานนุ่นนวลจนชายรอบตัวต่างยกหัวใจให้เธอเพียงคนเดียว สรุปคือ นางเป็นหญิงสาวที่เพรียบพร้อมไปด้วยรูปและสมบัติ แต่เรื่องที่กล่าวไปนี้ "โกหกทั้งเพ"
"เฮ้ยยยยย แกน่ะมันผู้ชายจริงๆเหรอวะ แพ้ผู้หญิงร่างกายบอบบางอย่างฉัน แกน่ะไม่สมควรมาเป็นพ่อของลูกในของฉันหรอกโว้ยยยไส่หัวไปไกลๆเลย!!!"สควอโล่ออกปากไล่คู่ดูตัวที่คิดว่าต่อไปนี้จะไม่เข้าใกล้ยัยบ้านี่แล้ว เธอปฎิเสธชายคนนี้เป็นคนที่สามร้อยกว่า เธอบ่นอย่างอารมณ์เสียภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่
"แง...."คู่ดูตัวของเธอก็วิ่งหนีออกไปจากห้อง
"ไอ้พวกผู้ชายไร้น้ำยา"
เธอบ่นอย่างเบื่อแล้วก็เบื่อผู้ชายสมัยนี้มันก็ดีแต่พูดพอให้ทำจริงล่ะก็ฟาว์น!! จะหาผู้ชายที่มันตรงสเป็คคงจะยาก
"สควอนลี่จ้ะ..."หญิงสาววัย50 เรียกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน
"สควอโล่ บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกว่าสควอโล่ไอ้ชื่ออุบาศว์นั่นมันอะไรกัน"สควอโล่ตอบตามเสียงเรียก
"ลูกน่ะควรจะหาชายหนุ่มที่คู่ควรให้เร็วๆนะนี่มันก็หลายเดือนแล้ว แม่อยากอุ้มหลาน!!!"
"แม่!!!ผู้ชายสมัยนี้น่ะมีแต่พวกสวะทั้งนั้นแหละคิดว่าหน้าตาดีแล้ว จะยอมแต่งกับมันเรอะ"สควอโล่ทำหน้ามุ่ยยับ
"สควอนลี่พูดให้มันมีมารยาทหน่อยใครสั่งใครสอนให้พูดจาชั้นต่ำแบบนั่นกัน บ้านเราน่ะเป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่(มั้ง)สืบเชื้อสายจากกษัตริย์ชั้นสูง(มั้ง)พูดจาไร้การศึกษาแบบนั้นแม่รับไม่ได้หรอกนะ พรุ่งนี้คู่ดูตัวลูกจะเป็นคนสุดท้าย จะไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!"พูดจบผู้เป็นแม่ก็เดินออกไปข้างนอกปล่อยให้สาวน้อยผู้บอบบางอยู่ในห้องเพียงลำพังคนเดียว
"ให้มันรู้ไป...ว่าไอ้คู่ดูตัวคนสุดท้ายมันจะมีน้ำยากันซักแค่ไหนเชียว ถ้ามันไม่ได้อย่างที่ฉันต้องการล่ะก็ฉันจะไม่ยอมมีลูกกับมันเด็ดขาด(มีกับเค้าได้ด้วยเหรอ)"

ณ คฤหาสน์วองโกเล่รุ่นที่9

"ฮัดชิ่ว!! ใครด่าวะ"
"พรุ่งนี้เป็นวันดูตัวของเจ้าแล้วนะซันซัส พ่อจะได้อุ่มหลานซักกะที"รุ่นที่9หัวเราอย่างชอบใจ แต่ชายหนุ่มตรงหน้ากลับไม่ปลื้มเลย
"เหอะ...จะใครก็ช่างแต่ฉันไม่แต่งเด็ดขาด"คนตรงหน้าก็ยังไม่สนใจกับคำพูดของรุ่นที่9 เท่าไหร่
"ง่า โธ่ๆๆไม่เอาน่า...ไปดูตัวให้พ่อหน่อยเถอะนะ ไม่ถูกใจก็ไม่ต้องแต่งก็ได้"รุ่นที่9 เริ่มทำหน้าตาชวนให้สงสาร เจ้าของดวงตาสีแดงทนไม่ไหวเลยพูดว่า
"อุบาศว์ลูกตา เออ!ไปให้ก็ได้ ไม่ถูกใจฉันไม่แต่งนะ"
"จ๋าจ้ะ!!!!!"

วันดูตัวเจ้าบ่าว-เจ้าสาว ของวันรุ่งขึ้น

"นี่มันเลยมาตั้งหลายนาทีแล้วนะ ทำไมเจ้าบ่าวยังไม่มาซักที"คนเป็นแม่มองเข็มนาฬิกาในมือ
"คู่ดูตัวแม่ พูดให้ถูกมันคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง"
"คิดผิดคิดใหม่ได้นะ"ว่าที่เจ้าบ่าวเปิดประตูดังปัง
"เฮ้ย!!!"
"มาแล้วเหรอจ้ะ ซันซัส นั่งก่อน ขอแนะนำนะนี่ลูกสาวของฉัน สควอนลี่ สควอนลี่นี่ซันซัสลูกชายของวองโกเล่รุ่นที่9 ว่าที่สามีในอนาคตของลูก"
"=[]=(พะงาบๆ)"<<<(สควอโล่)
"^ ^+ ฮึ"<<<(ซันซัส)
"งั้นก็คุยกันตามสบายนะ ฮุๆๆ"
"บอส!ทำไมถึง..."
"ฮ่าๆๆไอ้ฉลามสวะงี่เง่าแม่แกคิดว่าแกเป็นผู้หญิงเหรอวะ ปัญญาอ่อนแล้วไอ้ชุดที่แกใส่อยู่มันอะร้ายยย!คลอดแกมาแต่ไม่รู้ว่าแกเป็นผู้ชายเนี่ยนะ ฮ่าๆๆ"
"จะทำยังไงได้ล่ะแม่ฉันไม่เคยเห็นโอโบ้ะจามะของฉันเลยนะโว้ย แล้วตอนเด็กๆน่ะแม่นมเป็นคนเลี้ยงฉัน แล้วยัยแม่นมนั่นก็ตายโหงไปเรียบร้อยแล้ว"
"ถ้ารู้ว่าต้องแต่งกับแกฉันตอบตกลงตั้งแต่ได้ยินชื่อแกแล้ว"
"เฮ้ยยย ไม่เอานะโว้ย ฉันไม่แต่งกับแกเด็ดขาดเลย"สควอโล่ปฎิเสธทันที
"แต่งสิดี จะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆแล้วก็จะได้เปิดไปเลยว่าเราเคย***กันแล้ว ไม่ผิดกฎหมายด้วยสิดีคราวนี้แกเสร็จแล้วก็เสร็จฉันแน่ ฮึๆ"
"ถึงจะแต่งกันไปฉันก็มีลูกให้แกไม่ได้หรอก ยะ...อย่า!!"

ผ่านไป 2 ชั่วโมง

"ยัยป้าแก่ ฉันจะแต่งกับลูกสาวของเธอพวกเราตกลงกันแล้วแต่งพรุ่งนี้เลย"
"พรวด!!!(สำลักน้ำ)"
"ฟังแค่นี้ถึงกับตกใจเลยเหรอ"
"โอเคๆ แต่งพรุ่งนี้เลยขอบคุณมากๆนะที่เธอยอมแต่งกับสควอลี่แล้วเธอทำยังไงสควอนลี่ถึงยอมแต่งกับเธอได้"ผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างมีความสุขจบด้วยประเด็นสุดท้าย
"ฮึ"ไม่ว่าอะไรแต่ซันซัสก็เดินกลับออกไปแล้ว
"อ่ะ...อึก"
"สควอนลี่เป็นอะไรไปทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ"ผู้เป็นแม่ถามด้วยความเป็นห่วงเนื่องจากสภาพของสควอโล่ดูย่ำแย่เหมือนคนโดนปู้ยี่ปู้ยำ
"อึก...จุก ซันซัสแก..."
ตุบ!!!(ล้มลงอย่างสวยงาม)
"สควอนลี่!!!"เสียงครั้งสุดท้ายและท้ายที่สุดของคนที่ฟัง
...สควอโล่เฟร้ย ต้องให้พูดอีกกี่ทีถึงจะจำ...

เวลาต่อมา

" -_ o โอย... =นี่มันที่ไหนกัน"
"ห้องนอนแกไงไอ้สวะงี่เง่า โดนแค่นี้ถึงกับเป็นลมสงสัยต้องฝึกให้หน่อยซะแล้วแต่วันนี้เอาไว้ก่อน พรุ่งนี้แกเจอศึกหนักแน่"ขู่ใช่ไหมเนี่ย
"เออ รู้แล้ว"ฉันล่ะเบื่อไอ้บอสเวรนี่ มันคิดแต่เรื่องแบบนี้หรือไงกันทำไอ้เรื่องแบบนี้จนเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วใช่ไหม
"แกต้องพักผ่อนมากๆรู้ไหมจะได้มีแรงสำหรับงานแต่งงี่เง่าพรุ่งนี้ แกฟื้นแล้วฉันไปล่ะขี้เกียจนั่งเฝ้า"ซันซัสเตรียมตัวจะลุกออกจากที่นั่งแต่ก็มีมือยื้อไว้ตั้งใจจะให้เจ้าตัวอยู่ต่อ
"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป -///-"
"อะไรของแก ฉันไม่ใช่คนดีขนาดต้องมานั่งเฝ้าแกทั้งคืนหรอกนะถ้าไม่เฝ้าแกจะมีปัญหากับฉันหรือไง"ดูมันพูด
"มี!"
"เหอะ เฝ้าก็เฝ้าฉันจะอยู่แค่จนกว่าแกจะหลับเท่านั้นนะ สควอโล่..."คนตรงหน้าเรียกเบาๆ

จุ้ฟ...

"ราตรีสวัสดิ์"ซันซัสพูดจบก็กลับไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงอย่างปกติแต่สควอโล่กับนิ่งค้าง แล้วจับหน้าผากที่โดนจูบ
"อืม"สควอโล่ก็หลับไปแล้วค่อยมีเสียงหนึ่งกระซิบแนบหู
"หลับแล้วอย่าลืมฝันถึงฉันล่ะ"สควอโล่ยิ้มแล้วค่อยหลับไปจนถึงเช้า

ปึง ปึง ปึง ปึง ปัง ปัง ปัง!!!

"โว้ยยย หนวกหู ไม่เคยเคาะประตูหรือไงวะ"สควอโล่สบถ
"คุณหนูคะรีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ วันนี้วันที่สำคัญของชีวิตของคุณหนูเชียวนะคะ"เออ จริงด้วยวันนี้วันแต่งงานนี่หว่า
"ทำไมไม่ปลุกให้มันเร็วกว่านี้ล่ะ"
"ไม่มีเวลามาอธิบายแล้วค่ะ รีบไปอาบน้ำได้แล้วดิฉันจะรออยู่นอกห้องนะคะส่วนชุดแต่งงานก็แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า คุณหนูก็จัดการเอาเองดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"จะรีบไปไหนเนี่ย ญาติเธอตายหรือไง

ซ่าห์ ซ่าห์ กริ้ก

"ไว้ผมยาวนี่มันลำบากเป็นบ้า"สควอโล่ในชุดอาบน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมยาวถึงหลังทำให้เจ้าตัวหงุดหงิดที่ต้องเช็ดให้แห้ง เจ้าตัวเดินมาเช็ดผมอยู่หน้ากระจกภายในห้องนอน แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อสายตาก็ต้องไปเห็นร่างสูง บอสของคาบัคโลเน่ยืนอยู่ข้างหลัง หลังผ้าม่านนั่น
"ดีโน่! แกมาทำอะไรที่ น่ะ..."สควอโล่ถูกบอสของคาบัคโล่เน่จูบอย่างไม่ทันตั้งตัว
"สควอโล่ ฉันขอโทษแต่ฉันมาที่นี่วันนี้ฉันอยากจะมาบอกว่าฉันชอบนายจริงๆ นายไม่แต่งไม่ได้เหรอไง"ดีโน่ถามแฝงไปด้วยแววตาหม่นหมอง
"อะไรของนาย งานแต่งของฉันมันหยุดไม่ได้หรอก ส่วนความรู้สึกของนายฉันรับมันไว้ไม่ได้จริงๆ คราวนี้นายได้คำตอบก็ออกไปได้แล้วฉันจะแต่งตัว"สควอโล่ไล่บอสของคาบัคโลเน่อย่างไม่ใยดี
"ฮึ ก็แน่ล่ะสิฉันมันไม่ดีพอเหมือนหมอนั่น ถ้าฉันดีพอนายก็อาจจะเลือกฉันให้ฉันเป็นคนๆนั้น ทำไมกันล่ะ ฉันแอบชอบนายมาตั้งแต่สมัยที่เรียนด้วยกัน ฉันเฝ้าดูนายมาตลอด ฉันอยากให้ความสำคัญกับนายเหมือนในฐานะคนรัก แต่นาย นาย...กลับไปแต่งงานกับคนแบบนั้นเนี่ยนะ!!!(มันแบบไหนฟระไอ้ม้าพยศแกด่าป๋าเรอะ ไม่ย้อมมม)"สควอโล่ยืนฟังอย่างอึ้งๆก่อนจะพูดออกไปว่า
"แกกลับคำได้เลย ซันซัสเป็นคนที่เทียบขนาดแกก็ยังไม่ติดถึงแม้จะไม่ใช่บอสของวองโกเล่ ถึงจะไม่มีฐานะอะไรแต่ซันซัสก็ให้ความสำคัญกับฉันตลอดเวลาอย่างไม่ให้เวลาเลยผ่านไป ฉันถึงรักซันซัสมาจนถึงวันนี้ยังไงล่ะ รู้ไว้ด้วยซะล่ะ แล้วแกก็ออกไปได้แล้ว หูหนวกเหรอไง!"
"ฮ่าๆๆๆ นั่นสิคนอย่างฉันเทียบไม่ติดจริงๆเจ้าหมอนั่นมันได้หัวใจของนายไป จำไว้นะสควอโล่ซักวันนายจะเสียใจที่ได้แต่งงานกับมันแล้วซักวันนายจะมาขอความช่วยเหลือจากฉันอย่างแน่นอน ขอให้โชคดี"พูดจบดีโน่ก็เปิดประตูออกจากห้องไป
ก็แค่นี้ล่ะ

[happybobay]

มันอาจจะไม่สนุกเท่าไหร่...เพราะยังไม่ถึงฉากที่จิ้นเท่าไหร่อ่านะ

[kunkao007]

ข้าวว่าเอาไปลงที่ห้องyaoiดีกว่ามั้ยครับ=w=;;

เพราะห้องนี้เขาเอาแบบไม่วายนะ

[~unichan~]

- -
เอ่
ขอพูดนิดหนึ่งคะ
ข้อแรก
กรุณาอย่าโพสติดกันอีกนะคะ
ข้อสอง
เอิ่ม...
อยากทราบว่านี้ฟิคนี้
สควอโล่เป็นผู้หญิงหรือเปล่าคะ ?
ถ้าเป็นก็ว่าไปอย่างแต่ถ้าไม่
ก็...เอิ่ม
เดี่ยวจะบอกพี่เชนให้ช่วยย้ายไปอยู่ที่ห้องยาโออินะคะ